Zdrożałość, zdrożenie, podniesienie ś. cen, drożyzna.
Zdrożały, który podrożał, droższy.
Zdroże, droga zbaczająca, manowiec.
Zdrożeć, stać ś. droższym, podrożeć.
Zdrożnie, przysł., zbaczając z właściwej drogi, przen., nagannie, grzesznie.
Zdrożność, postępek zdrożny, błąd, grzech.
Zdrożny, zbaczający z drogi właściwej; zbaczający z drogi cnoty, z drogi rozumnej, niedorzeczny; naganny, niemoralny, zły, grzeszny.
Zdrożony, zmęczony drogą.
Zdrożyć — p. nied. Zdrażać — p. Zdrożać.
Zdrój, miejsce, gdzie z ziemi wytryskuje woda, krynica, źródło; potok, strumień; przen., początek, zaczątek, miejsce, skąd co pochodzi.
Zdrów — p. Zdrowy.
Zdrutować, pęknięte naczynie gliniane drutem wzmocnić, spoić.
Zdruzgotać, rozbić, zgruchotać stłuc na drobne kawałki, skruszyć; z. ś., być zdruzgotanym; rozbić ś., stłuc ś. na kawałki.
Zdrużyć, złączyć w drużynę, stowarzyszyć.
Zdrygać się, dok. Zdrygnąć ś.; wzdrygać ś. na co, być przejętym wstrętem, przerażeniem z powodu czego.
Zdrygnąć się — p. nied. Zdrygać ś.
Zdrzasnąć się, zląkłszy ś., zadrżec, wzdrygnąć ś.
Zdrzemać się, Zdrzymać się, Zdrzemnąć się, Zdrzymnąć się, nieco zadrzemać, trochę i lekko zasnąć, zadrzemać.
Zdrzemały, który ś. zdrzemnął.
Zdrzeń — p. Rdzeń.
Zdrzewić, Zdrzewnić, zamienić w drzewo, stać ś. twardym jak drzewo; z. ś., zdrzewnieć.
Zdrzymać się, Zdrzymnąć się — p. Zdrzemać ś.
Zdrzymały — p. Zdrzemały.
Zdublować (się), podwoić (ś.).
Zduchowić, ze stanu materjalnego, z cielesnego zmienić w duchowy, uduchowić, przemknąć pierwiastkiem duchowym; z. ś., z materjalnego przetworzyć ś. w duchowy, uduchowić ś.
Zdudkować, zgłupieć ze strachu. zbaranieć.
Zdudzić, strudzić, sturbować.
Zdumiałość, stan tego. kto ś. zdumiał, zadziwienie wielkie, podziw.
Zdumiały, kto ś. zdumiał, stracił przytomność ze zdumienia, przejął ś. podziwem.
Zdumieć — p. nied. Zdumiewać.
Zdumienie, wielkie zadziwienie — p. Zdumiałość.
Zdumiewać, dok. Zdumieć; zadziwiać niezmiernie, zastanawiać wielce, przejmować podziwem; z. ś., dziwić ś. mocno, odchodzić od siebie z podziwu, przejmować ś. podziwem.
Zdumiony, którego zdumiono, który ś. zdumiał, zadziwił.
Zdumnieć, stać ś. dumnym, spysznieć, zhardzieć.
Zdun, rzemieślnik, wyrabiający z gliny naczynia, kafle, stawiający piece; garncarz.
Zdunek, rodzaj pająka południowo-europejskiego (fig.).
Zdunka, żona zduna.
Zdunowy — p. Zduński.
Zduńczyk, chłopiec, czeladnik zduna; syn zduna.
Zduński, Zdunowy, właściwy zdunowi; garncarski,
Zduństwo, wyrób naczyń glinianych, garncarstwo.
