Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/591

 Zduplikować, podwoić, zdublować.

 Zdurniać, złajać, powtarzając wyraz „dureń”.

 Zdurnieć, zgłupieć, zbaranieć.

 Zdurzać, dok. Zdurzyć; odurzać, otumaniać, pozbawiać przytomności; oszukiwać, łudzić.

 Zdurzeć, stracić przytomność, stać ś. jakby odurzonym.

 Zdurzyć p. nied. Zdurzać.

 Zdusić, dusząc ścisnąć, udusić; wydusić; zdławić, nie dopuścić do wybuchu, stłumić; z. ś., być zduszonym; udusić ś.; zgasnąć.

 Zdużać, być dosyć silnym, dość mocnym, aby podźwignąć co, aby wykonać co, dać radę czemu, sprostać czemu; zdołać, wydołać; pokonać, zwalczyć, zwyciężyć.

 Zdwajać, dok. Zdwoić; czynić dwa razy większym, dwoić, podwajać; dzielić na dwoje, rozdwajać; z. ś., stawać ś. dwa razy większym, podwajać ś.; dzielić ś. na dwoje, rozdwajać ś.

 Zdwoić — p. nied. Zdwajać.

 Zdworaczeć, Zdworzeć, stać ś. dworakiem, nabrać dworactwa, nabrać obyczajów dworskich, przejąć ś. dworactwem.

 Zdybać, Zdybnąć — p. nied. Zdybywać.

 Zdybywać, dok. Zdybać, Zdybnąć; schodzić kogo znienacka, niespodzianie, przydybywać na czym; spotykać kogo niespodziewanie; znalazłszy co, chwytać, znajdywać co; z. ś. z kim, spotykać ś. z nim niespodzianie.

 Zdychać, dok. Zdechnąć; o zwierzętach i pogardliwie o człowieku: kończyć życie, umierać; z. ze śmiechu = pękać ze śmiechu, zanosić ś. od śmiechu.

 Zdychawiczeć, Zdychawicznieć, stać ś. dychawicznym.

 Zdychtować, uczynić dychtownym, zgęścić.

 Zdysgracjonować, Zdysgracjować, pozbawić kogo swojej łaski, wypuścić z łaski.

 Zdysgustować, zniechęcić kogo do czego.

 Zdyskontować, sprzedać weksel przed terminem z potrąceniem procentu.

 Zdyskredytować, pozbawić wziętości, powagi, znaczenia; zepsuć opinję, reputację; z. papiery procentowe = obniżyć ich kurs.

 Zdyskwalifikować, nie uznać w kim, w czym dostatecznej kwalifikacji, zbrakować.

 Zdystantować, prześcignąć.

 Zdyszały, Zdyszany, zadyszały, zasapany, zmęczony.

 Zdyszeć się, zadyszeć ś., zasapać ś., zatchnąć ś.

 Zdywidować, w druk., przedzielić w składaniu wyraz, którego część przechodzi na drugi wiersz, znakiem przenoszenia, kreską; podzielić.

 Zdziać — p. nied. Zdziewać.

 Zdziałać, zrobić, sprawić, dokonać, dokazać; uczynić, wykonać, doprowadzić do skutku.

 Zdziarstwo, piasek gruboziarnisty, żwir.

 Zdziczały, który zdziczał.

 Zdziczeć, stać ś. dzikim, nieprzystępnym, nabrać dzikości.

 Zdziczyć, uczynić dzikim; z. ś., stać ś. dzikim, zdziczeć.

 Zdziebełko, Zdziebło — p. Źdźbło.

 Zdziecinniały, który zdziecinniał.

 Zdziecinnieć, stać ś. dziecinnym.

 Zdzieracz — p. Zdzierca.

 Zdzierać, dok. Zedrzeć; drąc zrywać, targnąwszy ściągać; wyciskać co z kogo, wyzyskiwać kogo, łupić co z kogo; brać od kogo więcej, niż ś. należy, ponad słuszną cenę; obdzierać: z. skórę ze zwierzęcia; drzeć, niszczyć: z. ubranie, obuwie; z. z kogo maskę: ujawniać jego właściwy cha-