Zemknąć — p. nied. Zmykać.
Zemleć, ukończyć mlenie czego, pomieć wszystko, co było do zmielenia; pokruszyć, pogruchotać; kto pierwej do młyna przyniesie, temu pierwej zmielą = kto ś. pośpieszy, ten prędzej zyska; jemu ś. zmiele, a tobie ś. skrupi = niewinny ucierpi za winnego; z. ś., być zmielonym; nadpsuć ś., zdyzelować ś., zetrzeć ś. przez pracę przy mieleniu.
Zemła, Żemła, nm., bułka pszenna, strucla.
Zemłowy, Żemłowy, odnoszący ś. do zemły.
Zemrzeć, umrzeć.
Zemsta, chęć odwetu, oddania krzywdy za krzywdę, zła za zło, oddawanie zła za zło, pomsta.
Zemstowładny, władnący zemstą.
Zemszczony, za którego ś. zemszczono, pomszczony.
Zemszczyk, rodzaj małego ptaszka.
Zemszyć, omszyć, okryć mchem; okryć kutnerem, uczynić kosmatym.
Zemściciel, człowiek, który ś. mści, mściciel.
Zemścić się, wywrzeć na kim a. na czym zemstę, pomścić ś., oddać zło za zło, odwetować.
Zemulsjować, przerobić tłuszcz na emulsję.
Zemżyć, zmożyć kogo snem, zmusić do zaśnięcia.
Zendra, nm., związek tlenu i tlenniku żelaza, tworzący ś. przez utlenienie ś. rozpalonego żelaza na powietrzu; resztki, pozostałe z wypalonego żelaza; opiłki żelazne, miedziane i t. p., odpadające przy kuciu.
Zendrowy, nm., odnoszący ś. do zendry, składający ś. z zendry.
Zendrówka, cegła, mocno wypalona z domieszką żelaza, trudna do stopienia.
Zeniszek, roślina krwawnik; roślina wrotycz.
Zenit, arab., punkt sklepienia niebieskiego wprost nad naszą głową; przen., najwyższy stopień wzniesienia ś. czego: być u z-u sławy, szczęścia.
Zenitalny, arab., odnoszący ś. do zenitu, będący w zenicie; z. deszcz = padający perjodycznie w pasie między zwrotnikowym, gdy słońce jest w zenicie lub w jego blizkości.
Zenkiel — p. Zankiel.
Zepchnąć — p. nied. Spychać.
Zeppelin, balon sterowy wynalazku hr. Zeppelina, sterowiec.
Zeprać — p. Sprać.
Zeprzały, który zeprzał.
Zeprzeć, odepchnąć, zepchnąć, odtrącić, strącić, odeprzeć; z. dowodami, argumentami = zbić; wyprzeć, wypędzić kogo skąd: z. kogo z jakiego mniemania = wywieść, wyprowadzić, skłonić do porzucenia; z. kogo z jakiego przedsięwzięcia = odwieść od niego; z. kogo z majątku = wyrugować, wypędzić.
Zeprzeć, zepsuć ś. od ciepła i wilgoci, zgnić.
Zepsieć, Zepsić się, stać ś. psem. zmienić ś. w psa; spodleć, wyrodzić ś., znikczemnieć.
Zepsnąć się, ześliznąć ś., popsnąć ś., obsunąć ś.
Zepsować — p. Zepsuć.
Zepsucie, rzecz. od Zepsuć; stan rzeczy zepsutej; stan człowieka zepsutego, demoralizacja, upadek obyczajów, rozpusta.
Zepsuć (się), Zepsować (się), zupełnie popsuć (ś.).
Zepsutość, stan rzeczy zepsutej a. człowieka zepsutego.
Zepsuty, którego zepsuto; który ś. popsuł; zdemoralizowany, rozpustny, rozwiązły.
Zerda, zwierzę ssące drapieżne z rodziny psów, gatunek małego lisa stepowego o szerokiej głowie i dużych uszach, fenek (fig.).
