czemu, wyrażać swą zgodę na co; w gram., być położonym w tej samej formie gramatycznej, np. liczbie, rodzaju, przypadku, co i inny wyraz w tym samym a. sąsiednim zdaniu; z. ś. z kim, jak pies z kotem, jak ogień z wodą, jak szydło w worku = nie zgadzać ś, żyć w niezgodzie; z. ś., z ludźmi = stosować ś. do nich. w życiu; z. ś. z kim w jakiej sprawie = być tego samego zdania, co i on; nie z. ś. z kim w jakiej sprawie = być odmiennego zdania; wszyscy z-ają ś. na to = jednomyślnie utrzymują, przystają.
Zgaga, niemiłe uczucie palenia, doznawane wzdłuż mostka, połączone z gnieceniem pod dołkiem i kwaśnym odbijaniem, pochodzące z nadmiernego rozwoju kwasów tłuszczowych w żołądku.
Zgajać, dok. Zgoić; doprowadzać do zagojenia, zagajać, goić: z. ranę; z. ś., goić ś., zagajać ś, zabliźniać ś.
Zgalać, dok. Zgolić; golić wszystko, golić zupełnie; ogołacać kogo, uderzać kogo silnie, walić, grzmocić.
Zgałganić (się), uczynić (ś.) gałganem, łachmanem.
Zgałganieć, stać ś. gałganem, wyjść na gałgana, na nicponia, znikczemnieć.
Zgamracić, stać ś. gamratem.
Zgangrenowacieć, zajść gangreną; przen., przejść zgnilizną moralną.
Zgangrenować, Zgangrenowacić, przejąć gangreną; przen., zepsuć pod względem moralnym, zdemoralizować.
Zganiać, dok. Zgonić, Zegnać; spędzać w jedno miejsce, spędzać razem; spędzać z góry na dół, gonić, pędzić z jednego miejsca na drugie, spłaszać, płoszyć; wywabiać; z. co na kogo, spędzać, zwalać, składać na niego winę; zmęczyć gonieniem, pędzeniem: z. konia; z. ś., być zganianym; z. ś., zmęczyć ś. chodzeniem, bieganiem po różnych miejscach.
Zganić, wyrazić swoje niezadowolenie z czyjegoś postępku a. z jakiej rzeczy, naganić, naganę wyrazić, nie pochwalić, skrytykować.
Zganny, godny zganienia, naganny.
Zgańbić, zhańbić.
Zgapić się, nie dojrzeć czego, nie zrobić czego wczas przez gapiostwo, przez niedopatrzenie, przez niedołęstwo, zagapić ś.
Zgapieć, stać ś. gapiem; zdziwić ś. niezmiernie.
Zgarbacić, uczynić garbatym.
Zgarbacieć, stać śgarbatym, dostać garbu.
Zgarbiać, dok. Zgarbić; czynić garbatym, krzywym, garbacić; z. ś., stawać ś. garbatym, garbacieć, pochylać ś.
Zgarbienie, rzecz. od Zgarbić; garb, garbowatość.
Zgarbiony, którego zgarbiono; o człowieku: pochylony w taki sposób, że na plecach tworzy ś. garb.
Zgarbować, wyprawić skórę; z. komu skórę = obić go.
Zgarniać, dok. Zgarnąć; garnąc, ściągać, zbierać, razem zgrabiać; zgromadzać; ściągać co na siebie, np. winę; z. co skąd, z czego, garnąc, zdejmować, zmiatać, wyjmować; porywać, gładzić, zgładzać, sprzątać; z. co na kogo, zwalać, np. winę.
Zgarnąć — p. nied. Zgarniać.
Zgarnywacz, ten, który co zgarnia.
Zgarnywać — Zgarniać.
Zgarować, robić dziurę w drzewie.
Zgarszać, Zgorszać, dok. Zgorszyć; psuć pod względem moralnym złym przykładem, mową, wi-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/601
Ta strona została przepisana.
