Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/606

harmonijnie, udatnie, mile dla oka zrobiony, zbudowany, uszyty i t. p.

 Zgracować, gracą zgarnąć do kupy; wygracować wszystko, wygładzić gracą.

 Zgrać — p. nied. Zgrywać.

 Zgraja, gromada ludzi, tłum, tłuszcza, gawiedź, czereda, poczet, orszak; tałałajstwo, hołota, hałastra; sfora psów.

 Zgrajnie, przysł., tłumnie, tłumem, gromadnie.

 Zgrajny, dotyczący zgrai.

 Zgramiać, dok. Zgromić; gromiąc bić, pogramiać, zwyciężać, pokonywać; upominać surowo, łajać, fukać kogo, wymyślać komu.

 Zgramolić, podłubać po wierzchu; z. ś., gramoląc ś. zleźć a. wyleźć z czego.

 Zgrany, którego zgrano, przegrano; który przegrał wszystko co miał; w lm., z-i, którzy ś. zgrali z sobą, t. j. dopasowali ś. do siebie w wykonywaniu wspólnym jakiegoś utworu muzycznego a. scenicznego, a. wogóle w wykonywaniu wspólnym jakiejś pracy zbiorowej.

 Zgrązić p. Zgrążyć.

 Zgrążyć, Zgrązić, zanurzyć, pogrążyć, zatopić; dosięgnąć czego na znacznej głębokości; stłumić, ucisnąć.

 Zgreczeć, przemienić ś. w Greka, stać ś. Grekiem, przyjąć obyczaje greckie, język grecki i t. p.

 Zgreczyć, przemienić na Greka, skłonić kogo do przyjęcia języka greckiego, obyczajów greckich i t. p; z. ś., stać ś. Grekiem.

 Zgręzy (-ów), nieczystość, zawieszona w jakim płynie, osad, gąszcz w płynie.

 Zgrodzić (się), grodząc połączyć (ś.), złączyć (ś.).

 Zgromadnie, Zgromadno, przysł., gromadnie, gromadą, kupą, kupami, tłumnie, rojnie.

 Zgromadność, liczne zgromadzenie, wielka gromada.

 Zgromadny, liczny, tłumny, gromadny, rojny.

 Zgromadzać, dok. Zgromadzić; zbierać razem do kupy, skupiać, gromadzić; zwoływać na jedno miejsce; z. ś., zbierać razem do kupy, skupiać ś., gromadzić ś., zjeżdżać ś., schodzić ś. na zgromadzenie.

 Zgromadzenie (ś.), rzecz. od Zgromadzić; zebranie (ś.) w większej ilości, skupienie, tłum, gromada ludzi, rzesza; ciało prawodawcze, złożone z przedstawicieli ludu, wybranych przez głosowanie, sejm, parlament.

 Zgromadziciel, który zgromadza; miłujący gromadę.

 Zgromadzić — p. nied. Zgromadzać.

 Zgromiciel, ten, który zgromił, pogromca, zwycięzca.

 Zgromić — p. nied. Zgramiać.

 Zgromienie, zwalczenie, zwyciężenie; pobicie; sfukanie, złajanie, nagana.

 Zgroza, postępek niecny, wzdryganie ś. na widok czegoś okropnego, groza, przerażenie, przestrach; oburzenie, gniew słuszny.

 Zgrubiać, dok. Zgrubić; czynić grubszym, pogrubiać; z. ś., stawać ś. grubszym.

 Zgrubiały, który zgrubiał; w gram., rzeczowniki z-e = oznaczające wielkie i szpetne, niezgrabne osoby lub przedmioty, np. chłopisko, domisko, wilczysko.

 Zgrubić — p. nied. Zgrubiać.

 Zgrubieć, Zgrubnąć, stać ś. grubym, utyć, potłuścieć, zgrubić ś.

 Zgrubienie, stanie ś. grubszym, nabranie grubości, pogrubienie; miejsce zgrubiałe.

 Zgruchnąć, zgrzmotnąć, zbić głośnym uderzeniem do kupy, rozbić; porwać gwałtem; z. ś., zbić ś. w kupę nagle, gwałtownie, zbiec ś. hurmem.