Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/611

lenią, kwietnik, skwer, wirydarz — Dzwoniec.

 Zielenieć, zielenić ś., przybierać barwę zieloną, stawać ś. zielonym.

 Zielenina, Zielenizna, coś zielonego, ogrodowizny, warzywa, jarzyny; owoce zielone, niedojrzałe.

 Zieleninka, zdr. od Zielenina.

 Zieleninowy, dotyczący zieleniny.

 Zielenisty — p. Zielisty.

 Zieleniuchny, Zieleniuteńki, Zieleniuczki, bardzo zielony, zupełnie zielony,

 Zieleniuszka, rodzaj owada dwuskrzydłego.

 Zieleń, zieloność, barwa zielona; rośliny zielone; z. roślinna = ciało, nadające barwę zieloną większej części roślin, chlorofil; z. chińska: farba przezroczysta łąkową, używana do barwienia jedwabiu na zielono; w chem., z. szwajnfurcka = piękna barwa zielona, utworzona z pomieszania octanu miedziowego z arsenianem miedziowym; z. werońska = barwnik, utworzony z mieszaniny rozmaitych minerałów, zwłaszcza krzemianu żelazowego i gliny; z. górska = sproszkowany malachit, używany jako barwnik; z. Scheelego = arsenian miedziany, barwnik zielony; z. brunświcka = mieszanina arsenianu miedzianego z wodzianem miedzi i wapna; z. chromowa = mieszanina błękitu paryskiego z chromianem ołowiu, jako bromnik; z. Guineta = tlenek chromu, jako barwnik zielony; z. Wiktorja = mieszanina zieleni Guineta z ciężkim szpatem a. bielą trwałą lub żółtą cynkową; z. Rinmana = mieszaniua tlenków cynku i kobaltu; z. jedwabna = mieszanina zielonego cynobru z siarczanem ołowiu.

 Zieleńcowy, odnoszący ś. do zieleńca, właściwy zieleńcowi.

 Zieleńczyk, gatunek dzwońca.

 Zielina, roślina zielna, trawka, ziółko.

 Zielisto, z wielką ilością ziela.

 Zielistość, właściwość tego, co jest zieliste.

 Zielisty, Zielenisty, pełny ziół, okryty ziołami, obfitujący w zioła; podobny do ziela, zielny.

 Zieliszka, owad dwuskrzydły, muchowaty.

 Zielnictwo, nauka o ziołach, botanika; hodowla ziół, ogrodownictwo.

 Zielniczek, zdr. od Zielnik.

 Zielniczka, kobieta, chodząca koło ziół, znająca ś. na ziołach a. sprzedająca zioła.

 Zielniczy, odnoszący ś. do zielnictwa, dotyczący zielnika.

 Zielnik, zbiór roślin zasuszonych, przechowywanych i ułożonych systematycznie i z napisami dla badań naukowych i w celu nauczania, herbarjum; książka o ziołach, podręcznik botaniki; ogród, gdzie hodują zioła; człowiek, zbierający zioła, leczący za pomocą ziół, hodujący zioła a. sprzedający je.

 Zielny, odnoszący ś. do ziela, dotyczący ziół; roślina z a = roślina jedno a. dwuletnia o łodydze niedrzewiastej, zielonej, ziele; łodyga z-a = niedrzewiasta, zielona, usychająca po roku a. dwuch; Matka Boska Z-a = święto Wniebowzięcia N. M. P., stąd tak zwane, że w dniu tym wieśniacy przynoszą do kościoła ziela do święcenia, przypada 15 sierpnia.

 Zielonawo, przysł., nieco zielono.

 Zielonawość, cecha tego, co jest zielonawe.

 Zielonawy, nieco zielony, zakrawający na zieloność.

 Zieloniuchny — Zieleniuchny.

 Zielonka, rodzaj porostu zielonego, pospolitego na korze drzew wilgotnej ziemi.