Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/617

 Zjadki (-ów), resztki zjedzonych potraw, niedojadki.

 Zjadlica, owad bezskrzydły, licznonogi, ostrorogi.

 Zjadliwie, przysł., ze zjadliwością, złośliwie, kostycznie; zajadle, zawzięcie, nienawistnie.

 Zjadliwość, zajadłość, zawziętość; dowcip gryzący, kostyczność.

 Zjadliwy, zajadły, zawzięty; bardzo złośliwy, uszczypliwy, kostyczny.

 Zjadły, dający ś. zjeść, jadalny, spożywczy; zaciekły, rozciekły, zajadły.

 Zjadowić, Zjadowiczyć, jadem zaprawić, jadem przepoić, jadowitym uczynić; jadem zarazić.

 Zjastrzębieć, Zjastrzębić (się), zmienić ś. w jastrzębia, stać ś. podobnym do jastrzębia, zbystrzeć; spysznieć, zdumnieć.

 Zjaśniać (się), dok. Zjaśnić (ś.); wyjaśniać (ś.).

 Zjaśnieć, stać ś. jasnym a. jaśniejszym, wyjaśnieć.

 Zjaw, zjawienie (ś.), zjawisko.

 Zjawiać, dok. Zjawić; jawnie okazywać, ukazywać, objawiać; z. ś., jawnie ś. okazywać, ukazywać ś., pojawiać ś.; nadchodzić, przybywać dokąd nagle i niespodzianie.

 Zjawiciel, ten, który zjawia, objawia, który ś. zjawia.

 Zjawić — p. nied. Zjawiać.

 Zjawienie, rzecz. od Zjawić; to, co ś. zjawia, zjawisko; scena, jako część aktu w dramacie.

 Zjawiennictwo — p. Wizjonerstwo.

 Zjawień ni k — p. Wizjoner.

 Zjawienny, dotyczący zjawienia, wizjonerski.

 Zjawiny (-in), to, co ś. zjawia, zjawisko.

 Zjawisko, to, co ś. zjawia, przejaw jakiej siły przyrodzonej, rzecz nadzwyczajna, fenomen: z. chemiczne, fizyczne, biologiczne, psychologiczne, socjologiczne i t. p.; z. powietrzne = co ś. ukazuje w powietrzu, meteor; z. choroby = symptomat, oznaka; z. nie z tego świata = upiór, duch.

 Zjawiskowy, dotyczący zjawiska.

 Zjawka, ptaszek pleszka.

 Zjazd, miejsce, którędy ś. zjeżdża; zjeżdżanie ś., zjechanie ś. jednoczesne w jedno miejsce wielu osób, zgromadzenie ś.; z. ziemski, z. sejmowy = sejm; z. sądowy = przybycie na miejsce dla oględzin, dla przeprowadzenia śledztwa pierwiastkowego a. sprawdzenia faktów, podanych przez to śledztwo, kondesceneja.

 Zjazdowy, dotyczący zjazdu; sąd z. = zjeżdżający na miejsce, na grunt dla oględzin.

 Zjąć — p. nied. Zejmować.

 Zjątrzać, dok. Z jątrzyć; rozjątrzać.

 Zjechać — p. nied. Zjeżdżać; z. kogo = sfukać go, zwymyślać.

 Zjednacz, człowiek, który pojednał zwaśnionych, pogodziciel, pośrednik, medjator.

 Zjednaczać, Zjednoczać, dok. Zjednoczyć; łączyć w jedno, zespalać.

 Zjednać — p. nied. Zjednywać.

 Zjednoczenie, rzecz. od Zjednoczyć; to, co zjednoczono, rzecz zjednoczona, połączenie, spólnictwo, solidarność, pogodzenie.

 Zjednoczyciel, człowiek, który jednoczy a. zjednoczył.

 Zjednostajniać, dok. Zjednostajnić; czynić równym jednostajnie, czynić jednostajnym, ujednostajniać.

 Zjednota, zjednoczenie.

 Zjednywać, dok. Zjednać; jednać, godzić, doprowadzać do ugody, do jedności, łączyć; z. sobie kogo, pozyskiwać, ujmować kogo, skarbić sobie łaski, przychylność czyją; z. sobie co, uzyskiwać coś pożądanego, osiągać coś upragnionego; z. sobie kogo