Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/617

Ta strona została przepisana.

Zjadki (-ów), resztki zjedzonych potraw, niedojadki.

Zjadlica, owad bezskrzydły, licznonogi, ostrorogi.

Zjadliwie, przysł., ze zjadliwością, złośliwie, kostycznie; zajadle, zawzięcie, nienawistnie.

Zjadliwość, zajadłość, zawziętość; dowcip gryzący, kostyczność.

Zjadliwy, zajadły, zawzięty; bardzo złośliwy, uszczypliwy, kostyczny.

Zjadły, dający ś. zjeść, jadalny, spożywczy; zaciekły, rozciekły, zajadły.

Zjadowić, Zjadowiczyć, jadem zaprawić, jadem przepoić, jadowitym uczynić; jadem zarazić.

Zjastrzębieć, Zjastrzębić (się), zmienić ś. w jastrzębia, stać ś. podobnym do jastrzębia, zbystrzeć; spysznieć, zdumnieć.

Zjaśniać (się), dok. Zjaśnić (ś.); wyjaśniać (ś.).

Zjaśnieć, stać ś. jasnym a. jaśniejszym, wyjaśnieć.

Zjaw, zjawienie (ś.), zjawisko.

Zjawiać, dok. Zjawić; jawnie okazywać, ukazywać, objawiać; z. ś., jawnie ś. okazywać, ukazywać ś., pojawiać ś.; nadchodzić, przybywać dokąd nagle i niespodzianie.

Zjawiciel, ten, który zjawia, objawia, który ś. zjawia.

Zjawićp. nied. Zjawiać.

Zjawienie, rzecz. od Zjawić; to, co ś. zjawia, zjawisko; scena, jako część aktu w dramacie.

Zjawiennictwop. Wizjonerstwo.

Zjawień ni kp. Wizjoner.

Zjawienny, dotyczący zjawienia, wizjonerski.

Zjawiny (-in), to, co ś. zjawia, zjawisko.

Zjawisko, to, co ś. zjawia, przejaw jakiej siły przyrodzonej, rzecz nadzwyczajna, fenomen: z. chemiczne, fizyczne, biologiczne, psychologiczne, socjologiczne i t. p.; z. powietrzne = co ś. ukazuje w powietrzu, meteor; z. choroby = symptomat, oznaka; z. nie z tego świata = upiór, duch.

Zjawiskowy, dotyczący zjawiska.

Zjawka, ptaszek pleszka.

Zjazd, miejsce, którędy ś. zjeżdża; zjeżdżanie ś., zjechanie ś. jednoczesne w jedno miejsce wielu osób, zgromadzenie ś.; z. ziemski, z. sejmowy = sejm; z. sądowy = przybycie na miejsce dla oględzin, dla przeprowadzenia śledztwa pierwiastkowego a. sprawdzenia faktów, podanych przez to śledztwo, kondesceneja.

Zjazdowy, dotyczący zjazdu; sąd z. = zjeżdżający na miejsce, na grunt dla oględzin.

Zjąćp. nied. Zejmować.

Zjątrzać, dok. Z jątrzyć; rozjątrzać.

Zjechaćp. nied. Zjeżdżać; z. kogo = sfukać go, zwymyślać.

Zjednacz, człowiek, który pojednał zwaśnionych, pogodziciel, pośrednik, medjator.

Zjednaczać, Zjednoczać, dok. Zjednoczyć; łączyć w jedno, zespalać.

Zjednaćp. nied. Zjednywać.

Zjednoczenie, rzecz. od Zjednoczyć; to, co zjednoczono, rzecz zjednoczona, połączenie, spólnictwo, solidarność, pogodzenie.

Zjednoczyciel, człowiek, który jednoczy a. zjednoczył.

Zjednostajniać, dok. Zjednostajnić; czynić równym jednostajnie, czynić jednostajnym, ujednostajniać.

Zjednota, zjednoczenie.

Zjednywać, dok. Zjednać; jednać, godzić, doprowadzać do ugody, do jedności, łączyć; z. sobie kogo, pozyskiwać, ujmować kogo, skarbić sobie łaski, przychylność czyją; z. sobie co, uzyskiwać coś pożądanego, osiągać coś upragnionego; z. sobie kogo