Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/634

 Zmierzieć, Zmierznąć, omierznąć, obmierznąć, stać ś. wstrętnym, ohydnym.

 Zmierzły, obmierzły, ohydny, wstrętny.

 Zmierznąć — p. nied. Zmierzieć.

 Zmierzony, którego zmierzono, oznaczony, określony.

 Zmierzwiciel, ten, który co zmierzwią a. zmierzwił.

 Zmierzwić, zgnieść, zmiąć, pomiąć, pomieszać, powichrzyć, potargać; namierzwić, pomierzwić, mierzwą zapełnić, mierzwą powalać; z. ś., być zmierzwionym.

 Zmierzwisty, mogący być zmierzwionym.

 Zmierzyć — p. nied. Zmierzać.

 Zmieszać, pomieszać, mieszając złączyć dwa a. więcej ciał płynnych lab sypkich; wprawić w nieporządek, doprowadzić do nieładu coś, przedtym porządnie ułożonego; przen., z. kogo, pozbawić go przytomności umysłu, wprawić w kłopot, pomieszać, przestrwożyć, zaniepokoić; z. ś., połączyć ś. z czym przez mieszanie ś.; wejść w tłum, w gromadę; przen., stracić przytomność umysłu, zaniepokoić ś., zatrwożyć ś., zawstydzić ś.

 Zmieszczać, dok. Zmieścić; wchodzić w co, mieścić ś. w czym, pomieszczać, umieszczać, znajdować miejsce dla czego w czym; z. ś., mieć miejsce, pomieszczać ś., umieszczać ś., mieścić ś., móc ś. ułożyć, ustawić w czym, wewnątrz czego.

 Zmieszkać — p. nied. Zmieszkiwać.

 Zmieszkiwać, dok. Zmieszkać; ociągać ś., zwlekać, nie śpieszyć ś., bałamucić, wolno co robić; zatrzymywać ś., zostawać gdzie, zabawiać ś.; trwać, pozostawać przy czym wytrwale; przeżywać, przebywać; z. co, ociągając ś., zaniedbywać czego.

 Zmieścić — p. nied. Zmieszczać.

 Zmieść — p. nied. Zmiatać.

 Zmiędlić, Zmiądlić, o lnie lub konopiach: w międlicy wytrzeć.

 Zmiękczać, dok. Zmiękczyć; czynić miękkim a. miększym, pozbawiać twardości, miękczyć; czynić zniewieściałym; przen., wzruszać, poruszać, rozczulać; z. ś., stawać ś. miękkim; przen., rozczulać ś., wzruszać ś.

 Zmiękczeć, stać ś. miękkim a. miększym, stracić twardość, zmiękczyć ś., zmięknąć.

 Zmiękczenie, rzecz. od Zmiękczyć; w gram., zjawisko językowe, polegające na zmianie spółgłosek t. zw. twardych (np. s, z, n) na t. zw. miękkie (ś, ź, ń), czyli, ściśle biorąc, przedniojęzykowych na podniebienne, palatalizacja; znak z-a = znak dyjakrytyczny nad ś, ź, ń i t. p.

 Zmiękczyciel, ten, który co zmiękcza.

 Zmiękczyć — p. nied. Zmiękczać.

 Zmiękczystość, własność tego, co jest zmiękczyste, skłonność do zmiękczania ś.

 Zmiękczysty, dający ś. zmiękczyć.

 Zmięknąć, stać ś. miękkim a. miększym, zmiękczeć; złagodnieć, stać ś. ustępliwym, mniej surowym.

 Zmiękowate, rodzina chrząszczy, do której należy robaczek świętojański czyli świetlik.

 Zmiętlić (się), Zmętlić (się), zmącić (ś.), zmieszać (ś.), zaniepokoić (ś.), zawichrzyć (ś.).

 Zmiętosić, zgnieść, pomiąć, zmiąć.

 Zmiętoszony, którego zmiętoszono; twarz z-a = zmęczona przeżytemi trudami a. rozpustą.

 Zmięty, którego zmięto, pomięty, pognieciony.

 Zmijać, dok. Zminąć; nie spotykać osoby, której ś. szuka, po-