nych; narzędzie do wypalania liter na naczyniach.
Znalazca, Znaleźca, ten, co znalazł coś, co ktoś inny zgubił.
Znalazek, to, co ś. znalazło, przedmiot znaleziony.
Znaleziciel — p. Znalazca.
Znaleźca — p. Znalazca.
Znaleźć — p. nied. Znajdować.
Znaleźne, nagroda za znalezienie zguby, dana temu, kto oddaje przedmiot znaleziony.
Znaleźny, dający ś. znaleźć, możliwy do znalezienia.
Znałogować, nałogami zarazić, zepsuć nałogami kogo; z. ś., dostać nałogów, przejąć ś. nałogami.
Znamienicie, przysł. — p. Znakomicie.
Znamienić — p. Znamionować.
Znamienitość p. Znakomitość.
Znamienity p. Znakomity.
Znamiennictwo, w med., nauka o oznakach zewnętrznych choroby, djagnostyka.
Znamiennik, zwiastun.
Znamienować — p. Znamionować.
Znamię, znak, cecha, piętno; godło, hasło; znak, zapowiedź; ślad, trop; chorągiew, sztandar; z. przyrodzone = plama, brodawka na ciele od urodzenia; w bot., zakończenie szyjki słupka kwiatu, przeznaczone dla przyjęcia pyłku z pylników (fig.).
Znamiętnić, pobudzić namiętność czyją, spowodować wybuch namiętności; z. ś., stać ś. namiętnym; przejść, przerodzić ś. w namiętność.
Znamiętnieć, stać ś. namiętnym.
Znamiono — p. Znamię.
Znamionować, Znamienować, znaczyć znamieniem, cechować, kłaść znak na czym; znaczyć kreską; oznajmiać, przepowiadać, zapowiadać, wieścić; wyrażać, znaczyć, wyobrażać; stanowić czego cechę zasadniczą, charakteryzować; z. ś., być znamionowanym; z. s. po czym, orjentować ś. według czego, kierować ś. czym; z. ś. czym, pieczętować ś. czym, mieć co w herbie.
Znamionówka, mały motyl z rodziny brudnic, z podrzędu prządkówek.
Znanie, znajomość czego, wiedza, umiejętność.
Znany, którego ktoś zna; znajomy, wiadomy, niekryjomy; którego wszyscy znają, sławny, słynny, znamienity.
Znarodowiać, dok. Znarodowić; czynić narodowym; z. s., stawać ś. narodowym.
Znarowić, narowiąc zepsuć, uczynić narowistym; z. ś., stać ś. narowistym, nabrać narowu.
Znaszać — p. Znosić; z. ubranie, obuwie = niszczyć je przez noszenie.
Znawca, człowiek, znający ś. dobrze na czym, znajomca, koneser, biegły, ekspert.
Znawczyni, forma ż. od Znawca.
Znawiać (się), dok. Znowić (ś.); odnawiać (ś.), ponawiać (ś.).
Znawstwo, znanie ś. na czym, koneserstwo, biegłość w czym.
Znęcać, dok. Znęcić; nęcąc przyciągać, przynęcać, zanęcać, zwabiać, wabić, przywabiać; z. ś., być znęcanym, dać ś. przywabiać; z. ś. nad kim, pastwić ś. nad nim, okrutnie z nim postępować, dokuczać mu.
Znęcić — p. nied. Znęcać.
Znędzać, dok. Znędzić; czynić nędznym, doprowadzać do nędzy; z. ś., dochodzić do nędzy.
Znędzieć, Znędznieć, stać ś. nędznym, dojść do nędzy; stać ś. nędznikiem, znikczemnieć.
Znękać, zmęczyć, zmordować, dokuczyć, storturować.
Znicestwiać (się), dok. Znice-
