Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/641

Ta strona została przepisana.

nych; narzędzie do wypalania liter na naczyniach.

Znalazca, Znaleźca, ten, co znalazł coś, co ktoś inny zgubił.

Znalazek, to, co ś. znalazło, przedmiot znaleziony.

Znalezicielp. Znalazca.

Znaleźcap. Znalazca.

Znaleźćp. nied. Znajdować.

Znaleźne, nagroda za znalezienie zguby, dana temu, kto oddaje przedmiot znaleziony.

Znaleźny, dający ś. znaleźć, możliwy do znalezienia.

Znałogować, nałogami zarazić, zepsuć nałogami kogo; z. ś., dostać nałogów, przejąć ś. nałogami.

Znamienicie, przysł.p. Znakomicie.

Znamienićp. Znamionować.

Znamienitość p. Znakomitość.

Znamienity p. Znakomity.

Znamiennictwo, w med., nauka o oznakach zewnętrznych choroby, djagnostyka.

Znamiennik, zwiastun.

Znamienowaćp. Znamionować.

Znamię, znak, cecha, piętno; godło, hasło; znak, zapowiedź; ślad, trop; chorągiew, sztandar; z. przyrodzone = plama, brodawka na ciele od urodzenia; w bot., zakończenie szyjki słupka kwiatu, przeznaczone dla przyjęcia pyłku z pylników (fig.).

Znamiętnić, pobudzić namiętność czyją, spowodować wybuch namiętności; z. ś., stać ś. namiętnym; przejść, przerodzić ś. w namiętność.

Znamiętnieć, stać ś. namiętnym.

Znamionop. Znamię.

Znamionować, Znamienować, znaczyć znamieniem, cechować, kłaść znak na czym; znaczyć kreską; oznajmiać, przepowiadać, zapowiadać, wieścić; wyrażać, znaczyć, wyobrażać; stanowić czego cechę zasadniczą, charakteryzować; z. ś., być znamionowanym; z. s. po czym, orjentować ś. według czego, kierować ś. czym; z. ś. czym, pieczętować ś. czym, mieć co w herbie.

Znamionówka, mały motyl z rodziny brudnic, z podrzędu prządkówek.

Znanie, znajomość czego, wiedza, umiejętność.

Znany, którego ktoś zna; znajomy, wiadomy, niekryjomy; którego wszyscy znają, sławny, słynny, znamienity.

Znarodowiać, dok. Znarodowić; czynić narodowym; z. s., stawać ś. narodowym.

Znarowić, narowiąc zepsuć, uczynić narowistym; z. ś., stać ś. narowistym, nabrać narowu.

Znaszaćp. Znosić; z. ubranie, obuwie = niszczyć je przez noszenie.

Znawca, człowiek, znający ś. dobrze na czym, znajomca, koneser, biegły, ekspert.

Znawczyni, forma ż. od Znawca.

Znawiać (się), dok. Znowić (ś.); odnawiać (ś.), ponawiać (ś.).

Znawstwo, znanie ś. na czym, koneserstwo, biegłość w czym.

Znęcać, dok. Znęcić; nęcąc przyciągać, przynęcać, zanęcać, zwabiać, wabić, przywabiać; z. ś., być znęcanym, dać ś. przywabiać; z. ś. nad kim, pastwić ś. nad nim, okrutnie z nim postępować, dokuczać mu.

Znęcićp. nied. Znęcać.

Znędzać, dok. Znędzić; czynić nędznym, doprowadzać do nędzy; z. ś., dochodzić do nędzy.

Znędzieć, Znędznieć, stać ś. nędznym, dojść do nędzy; stać ś. nędznikiem, znikczemnieć.

Znękać, zmęczyć, zmordować, dokuczyć, storturować.

Znicestwiać (się), dok. Znice-