stwić (ś.); unicestwiać (ś.), obracać (ś.) w niwecz.
Znicestwieć, obrócić ś. w niwecz, dojść do zniknięcia, do ostatniej nędzy, przestać istnieć.
Znicować, przenicować, obrócić na nice; zlekceważyć, skrytykować ostro, wykazać, że coś jest nic warte.
Znicz, litew., ogień święty u pogańskich Litwinów; przen., ognisko domowe (i forma wyrazu i znaczenie — owoc nieporozumienia: takiego niema u Litwinów)
Zniczek, maleńki ptaszek krajowy z rodziny pokrzewek, mysikrólik (fig.).
Zniebozstąpić, zejść z nieba na ziemię.
Zniebozstąpienie, zstąpienie z nieba na ziemię.
Zniebożnieć, stać ś. bezbożnym.
Zniechęcać, dok. Zniechęcić; pozbawiać ochoty do czego, odejmować chęć, zapał do czego, czynić niechętnym, wrogim komu a. czemu; z. ś., tracić ochotę, zapał do czego; stawać ś. niechętnym, wrogim komu a. czemu.
Zniechęcony, którego zniechęcono, który stał ś. niechętnym komu a. czemu, stracił chęć, zapał do czego.
Zniecierpliwiać, dok. Zniecierpliwić; czynić niecierpliwym, wyprowadzać z cierpliwości, gniewać, irytować; z. ś., stawać ś. niecierpliwym, tracić cierpliwość, równowagę wewnętrzną, wpadać w gniew.
Zniecierpliwienie, rzecz. od Zniecierpliwić; stan osoby zniecierpliwionej.
Znieczulać, dok. Znieczulić; czynić nieczułym, obojętnym na co; w med., czynić dane miejsce nieczułym, wywoływać utratę czucia, znieczulenie miejscowe lub ogólne za pomocą odpowiednich środków i manipulacji lekarskich.
Znieczulenie, rzecz. od Znieczulić; doprowadzenie do utraty czucia w jakiej części ciała; stan osoby znieczulonej; stan części ciała, znieczulonej środkami lekarskiemi.
Zniedołężniać, dok. Zniedołężnić; czynić niedołężnym; z. ś., stawać ś. niedołężnym.
Zniedołężnieć, stać ś. niedołężnym.
Zniekształcać, dok. Zniekształcić; czynić co niekształtnym, przyprawiać o utratę właściwego kształtu, kaleczyć; z. ś., stawać ś. niekształtnym, tracić właściwe kształty, doznawać zboczeń form narządów ciała: kości, czaszki, miednicy i t. p.
Zniekształcenie, rzecz. od Zniekształcać; stan, wygląd organu, części ciała zniekształconej; utrata właściwych kształtów.
Zniemczać, dok. Zniemczyć; czynić Niemcem a. niemieckim, niemczyć, giermanizować; z. ś., stawać ś. Niemcem a. niemieckim, nabierać cech niemieckich.
Zniemczały, który zniemczał.
Zniemczeć, stać ś. Niemcem a. niemieckim, przyjąć język i kulturę niemiecką.
Zniemczyć — p. nied. Zniemczać.
Zniemożony, bezsilny, wyczerpany z sił, opanowany.
Znienacka, przysł., niespodzianie, gwałtownie, nagle, wtym.
Znienawidzieć, Znienawidzić, powziąć nienawiść względem kogo a. czego; z. ś., powziąć nawzajem względem siebie nienawiść.
Znienawidzony, którego znienawidzono, wywołujący nienawiść, nienawistny.
Zniepokajać, dok. Zniepokoić; niepokoić, nabawiać niepokoju, zaniepokajać; z. ś., doznawać niepokoju, niepokoić ś.
