Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/646

bie jakiego obowiązku, zniewalać, przymuszać; z. kogo sobie, zyskiwać czyjąś przychylność; z. ś. do czego, przyrzekać co, brać na siebie jaki obowiązek.

 Zobrazować, przedstawić co w obrazie, wyrazić co sposobom obrazowym, stylem obrazowym, opisać a. opowiedzieć; z. ś., być zobrazowanym.

 Zobrębować, Zobrębać, poobrąbywać.

 Zochocić, zachęcić; rozochocić; z. ś., nabrać chęci.

 Zocznie, przysł., tak, że można zoczyć, widocznie, widomie, jawnie.

 Zoczny, dający ś. widzieć, widoczny, jawny; bystrooki.

 Zoczyć, spostrzec, zobaczyć, ujrzeć; z. ś. komu, nawinąć ś. komu pod oczy; usunąć ś. koma z oczu.

 Zodjak, gr., zwierzyniec niebieski, gromada gwiazd, znajdująca ś. po obu stronach ekliptyki, a zawierająca 12 konstelacji czyli t. zw. znaków zodjakalnych.

 Zodjakalny, łć., odnoszący ś. do zodjaku; z-e światło = zorza zwierzyńcowa, blade światło, dające ś. widzieć w marcu na zachodzie, a w jesieni na wschodzie, przed wschodem i po zachodzie słońca.

 Zognieć, być przejętym ogniem.

 Zogromić, Zogromnieć, stać ś. ogromnym.

 Zoil, gr., przen., krytyk zawistny, uszczypliwy, złośliwy.

 Zoizm, gr., życie zwierzęce i jego objawy.

 Zokrągleć, stać ś. okrągłym.

 Zokrąglić, okrągłym uczynić, zaokrąglić; z. ś., stać ś. okrągłym, zaokrąglić ś.

 Zokrutnić, uczynić okrutnym; z. ś., stać ś. okrutnym.

 Zokrutnieć, stać ś. okrutnym.

 Zolbrzymiać, dok. Zolbrzymić; czynić olbrzymim; z. ś., stawać ś. olbrzymim, wielkim, potężnym.

 Zolbrzymieć, stać ś. olbrzymem.

 Zolić (się), nm., gotować (ś.), moczyć (ś.) w ługu.

 Zolnik, nm., naczynie z klepek drewnianych, na trzech nóżkach, w którym bielizna ś. zoli.

 Zoła, nm., ług i popiół, z niego pozostały.

 Zołnica, Zołnik, nm., naczynie do zoły, do zolenia, zolnik.

 Zołowaty, nm., pełen zoły.

 Zołowić, przetworzyć w ołów.

 Zołowina, nm., ziemia zołowata, sucha, jak popiół.

 Zołtak, rodzaj huby.

 Zołtarz, psałterz; instrument podobny do lutni; fundacja śpiewania psalmów; z. Panny Marji = różaniec.

 Zołwica, siostra mężowska w stosunku do jego żony.

 Zołza, częściej w lm., z-y, w weter., choroba końska, cieczenie z nozdrzy z obrzękłością między szczękami, częstokroć zamieniająca ś. w nosaciznę; z-y u ludzi = choroba, objawiająca ś. chronicznym katarem, zapaleniem powiek, wypływem ropnym, ropieniem gruczołów, zapaleniem stawów i kości i t. p., skrofuły.

 Zołzować, chorować na zołzy.

 Zołzowaty, chory na zołzy.

 Zołzowiny, choroba weneryczna skóry.

 Zona, gr., pas ziemi, strefa.

 Zonąd, przysł., z owego miejsca, stamtąd.

 Zonolog, gr., uczony, zajmujący ś. badaniem stref.

 Zonologja, gr., nauka o strefach.

 Zoo-, gr., jako początkowa część wyrazów złożonych: zwierzo-.

 Zoochemiczny, gr., odnoszący ś. do zoochemji.

 Zoochemja, gr., chemiczne badanie składowych części ciała zwierzęcego.

 Zoodynamika, gr., siła życia zwierzęcego.