Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/65

Ta strona została przepisana.

słana telegrafem, depesza: t. restante = który ma być zatrzymany do zgłoszenia ś. interesanta.

Telegrammetrja, gr., wymierzanie siły prądu elektryczuego w drucie telegraficznym.

Teleikonografja, gr., sztuka zdejmowania i przesyłania rysunków i obrazów zapomooą telegrafu.

Telejp. Telet.

Telektroskop, gr., przyrząd dający przy pomocy elektryczności obrazy przedmiotów, znajdujących ś. w znacznej odległości.

Telelog, gr., telegraf, przeznaczony do porozumiewania ś. między baterją działową, operującą w wielkiej odległości, a posterunkiem, obserwującym strzały.

Telematologja, gr., nauka o woli ludzkiej, praktyczna część psychologji.

Telemetr, gr., elektryczny aparat, wykazujący na znaczną odległość dane termometryczne, barometryczne, manometryczne itp.

Telemikroskop, gr., narzędzie do powiększenia obrazu dalekich przedmiotów.

Teleologja, gr., nauka o celowości w świecie.

Teleosaurus, gr., przedpotopowy kopalny krokodyl.

Telepać się, iść powoli, ciężko, wlec ś., leźć, kiwać ś. na prawo i na lewo.

Telepatja, gr., ogół, zjawisk obejmujących rzekome widzenie rzeczy i osób oddalonych, wymianę myśli bez pomocy słów, wogóle możność odbierania wrażeń odległych w przestrzeni lub w czasie.

Teleskop, gr., dalekowidz; przyrząd optyczny, służący do obserwowania ciał niebieskich, luneta (fig.); ryba członkopromienna, brzuchopłetwa z rodziny karpiowatych (fig.).

Teleskopja, gr., część optyki, traktująca o budowie, składzie i stosowaniu teleskopu

Teleskopowy, gr., odnoszący ś. do teleskopu; służący do wyrobu teleskopów; widzialny tylko przez teleskop.

Telet, Tylet, Telej, gatunek kosztownej materji.

Tellur, łć., pierwiastek chemiczny, metaloid o mocnym blasku metalicznym, białosrebrzystym, w niebieskawy wpadającym, spotykany niekiedy w przyrodzie w stanie czystym, częściej jako domieszka złota, srebra, ołowiu, bizmutu (nie ma zastosowań technicznych).

Tellurek, łć., związek chemiczny telluru z innym metalem.

Tellurjum, łć., przyrząd, wprawiany w ruch za pomocą mechanizmu zegarowego, służący do unaoczniania obrotu ziemi około słońca i ruchu księżyca około ziemi, oraz zjawisk, stąd wypływających (fig.).

Tellurowodór, łć., związek chemiczny telluru z wodorem.

Tellurowy, łć., zrobiony z teluru; w skład którego wchodzi tellur.

Telluryczny, łć., dotyczący ziemi, ziemski.

Telluryzm, łć., siła naturalna ziemi; magnetyzm zwierzęcy.

Telodynamiczny, gr., działający na znaczną odległość.

Temp. Tym.

Temat, gr., zdanie, myśl przewodnia, treść, przedmiot, omawia-