zwierciadła, podobny do zwierciadła; przyozdobiony zwierciadłami, zawieszony zwierciadłami.
Zwierciadlarz — p. Zwierciadlnik.
Zwierciadlnica, Zwierciedlniczka, forma ż. od Zwierciadlnik.
Zwierciadlnictwo, wyrób zwierciadeł.
Zwierciadlniczy, odnoszący ś. do zwierciadlnika a. zwierciadlnictwa.
Zwierciadlnik, Zwierciedlnik, Zwierciadelnik, Zwierciadlarz, rzemieślnik, wyrabiający zwierciadła, właściciel fabryki zwierciadeł; kupiec, sprzedający zwierciadła.
Zwierciadło, gładka powierzchnia, mogąca odbijać padające na nie promienie świetlne i dawać obrazy, znajdujące ś. przed niemi, wierne co do kształtów i barw: z. wody, lodu i t. p; gładko wypolerowana powierzchnia metalu a. szkła, podlanego mieszaniną cyny i rtęci, odbijająca przedmioty, lustro; przen., wierne odbicie, odzwierciedlenie czego, o braz, konterfekt czego: oko jest z-em duszy; przen., wzór, wizerunek, przykład; jak po z-edle = jak po szkle, jak po stole, równo, gładko.
Zwierciadłowy, dotyczący zwierciadła, przedstawiony za pomocą zwierciadła: pismo z-e = odwrotne.
Zwiernik, dozorca zwierząt w zwierzyńcu — p. Zwieracz.
Zwierz, wielkie dzikie zwierzę; zbior., zwierzęta; człowiek dzikich, surowych, zwierzęcych obyczajów; człowiek, nie hamujący ś. w gniewie, wściekły; człowiek wyuzdany zmysłowo; iść na z-a = na polowanie na dzikie zwierzęta; polować na grubego z-a = na niedźwiedzia, dzika i t. p.; przen., ścierać ś. z potężnym wrogiem.
Zwierzać, dok. Zwierzyć; powierzać komu co, ufać; z. ś. komu z czym, z czego; powierzać komu co; wyjawiać mu jaką tajemnicę, odkrywać mu coś tajnego, ufając jego wierności, polegając na jego wierze.
Zwierzątko, małe, drobne zwierzę
Zwierzchał, owad z rzędu półpokrywych (fig.).
Zwierzchni, odnoszący ś. do wierzchu, będący na wierzchu, na powierzchni czego, zewnętrzny, górny; wyższy, przedniejszy, celniejszy, mocniejszy, lepszy, znakomitszy; mający zwierzchność, władzę nad innemi, zwierzchniczy, przełożony; powierzchowny, zewnętrzny, niegruntowny, nieistotny, nie dotyczący treści czego.
Zwierzchnica, zwierzchnia, górna część czego, powierzchnia.
Zwierzchnictwo, stanowisko zwierzchnika względem podwładnych; zwierzchność, przełożeństwo, naczelnictwo, władza wyższa, naczelna.
Zwierzchniczka, forma żeń. od Zwierzchnik.
Zwierzchniczy, zwierzchnika dotyczący, zwierzchni.
Zwierzchnie, przysł., z wierzchu, po wierzchu, powierzchownie, zewnętrznie.
Zwierzchnik, człowiek, mający zwierzchność nad innemi; przełożony, pryncypał, naczelnik.
Zwierzchność, stosunek zwierzchnika do podwładnego, przełożeństwo, naczelnictwo; zbior., zwierzchnicy, przełożeni; władza zwierzchnia, rząd, urząd, sprawujący władzę prawomocną
Zwierzenie, rzecz. od Zwierzyć; to, co ś. komu zwierza, tajemnica zwierzona; z. ś., poufne powiedzenie komu czego.
Zwierzę, ciało organizowane, o-
