patrzone narządami zewnętrznemi i wewnętrznemi, służącemi mu do ruchu, do czucia, widzenia, słyszenia i t. p., oraz do przyjmowania pokarmów zwierzęcych i roślinnych, w celu odżywiania ś. i trawienia ich, w przeciwstawieniu do roślin, jako istot organicznych, nie opatrzonych czuciem ani swobodą ruchów: z. kręgowe = kręgowiec, z. ssące = ssak, z. domowe = bydlę; przen., człowiek, odznaczający ś. instynktami zwierzęcemi, dziki, krwawy okrutnik a. gwałtownik lub rozpustnik, nie umiejący zapanować nad swemi namiętnościami.
Zwierzęcieć, stawać ś. zwierzęciem, stawać ś. podobnym do zwierzęcia, zatracać cechy ludzkie.
Zwierzęcość, Zwierzęctwo, natura zwierzęca, cechy zwierzęce w charakterze ludzkim, jak np. okrucieństwo, dzikość, gwałtowność, rozpusta niepohamowana.
Zwierzęcy, odnoszący ś. do zwierzęcia, właściwy zwierzętom: instynkt z. = taki, jak u zwierząt, dziki, jak zwierzęta, bydlęcy, rozbestwiony, bestjalski.
Zwierzętopis, Zwierzętopismo, opis zwierząt, zoologja opisowa, zoografja.
Zwierzobójca, myśliwy zwierząt.
Zwierzogromiec, pogromca zwierząt.
Zwierzojadacz, człowiek, karmiący ś. mięsem zwierząt,
Zwierzojedz, Zwierzojedztwo, jadanie mięsa zwierząt, karmienie ś. nim; zagryzienie przez zwierza.
Zwierzokarmiciel, człowiek, karmiący, chowający zwierzęta, hodowca zwierząt.
Zwierzokrzew, dawna nazwa grupy niższych zwierząt wodnych, przeważnie osiadłych, do której obecnie należą głównie zwierzęta jamochłonne.
Zwierzokwit, rodzaj zwierzokrzewu z gromady promienistych.
Zwierzołowny, łowiący zwierzęta.
Zwierzołowstwo, łowienie zwierząt, polowanie na zwierzęta.
Zwierzostan, rodzaj i ilość zwierząt w pewnej okolicy.
Zwierzyć — p. nied. Zwierzać.
Zwierzyna, wogóle zwierzęta nie hodowane, lecz żyjące dziko w lesie lub w polu, zwłaszcza dziki, sarny, jelenie, zające i wiele ptaków dzikich; mięso tych zwierząt upolowanych; potrawy z tego mięsa; przen., gruba z. = znaczna zdobycz.
Zwierzyniec, duży park a. część lasu, ogrodzona wysokim parkanem, przeznaczona dla hodowli zwierząt, zwłaszcza zwierzyny (jeleni, danieli, sarn, łosi, żubrów i t. p.); ogród zoologiczny; z. niebieski — p. Zodjak.
Zwierzynka, zdr. od Zwierzyna.
Zwierzynny, odnoszący ś. do zwierzyny, obfitujący w zwierzynę.
Zwierzyńcowy, odnoszący ś. do zwierzyńca, odnoszący ś. do zwierzyńca niebieskiego, zodjakalny.
Zwiesić — p. nied. Zwieszać.
Zwiesistość, własność tego, co jest zwiesiste, obwisłość.
Zwiesisty, zwisły, obwisły; stromy, spadzisty.
Zwieszać, dok. Zwiesić; spuszczać co z góry na dół, tak, że wisi, uwieszać, przywieszać; schylać, pochylać, opuszczać ku dołowi: z. nos = tracić na minie, tracić fantazję, spuszczać z tonu, doznać w czym zawodu; z. ś., być zwieszanym; zwisać, wisieć na dół.
Zwieszczać, dok. Zwieścić; obwieszczać, oznajmiać, zwiastować.
Zwieścić — p. nied. Zwieszczać.
Zwieść p. nied. Zwodzić.
Zwietrzać, dok. Zwietrzyć; wystawiać na wiatr, przewietrzać, wywietrzać; doprowadzać do sta-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/663
Ta strona została przepisana.
