Żabnica — p. Żabioryb.
Żabocik, fr., zdr. od Żabot.
Żabogłów, rodzaj ryby kościstej, skrzelowatej.
Żabojaszczur, rodzaj gada z rzędu jaszczurek.
Żaboryb — p. Żabioryb.
Żabot, fr., fałdowana ozdoba z muślinu, jedwabiu i t. p., noszona na piersiach u sukni lub u koszuli.
Żachnąć się, zrobić gwałtowny ruch niezadowolenia, niechęci, odrazy, gniewu.
Żachwa, zwierzę morskie osiadłe, postaci workowatej, z gromady osłonic (fig.).
Żaczek, zdr. od Żak.
Żaczysko, brzydki, niezgrabny żak; nieznośny chłopak.
Żaden, ani jeden, ani którykolwiek: ż. z dwuch — ni ten, ni ów, ż. człowiek = nikt; w ż. sposób, ż-ą miarą, pod ż-ym pozorem, ż-ym sposobem = niepodobna, zupełnie nie można.
Żadny, szpetny, brzydki, wstrętny, obmierzły, obrzydliwy — p. Żaden.
Żagawica, Żagawka — p. Żegawka.
Żagiel, nm. płótno mocne, rozpinane na masztach i rejach okrętów i łodzi, w które dmie wiatr i popycha statek (fig.).
Żagielek, zdr. od Żagiel; w bot., w koronie motylkowej płatek górny, zwykle prosto stojący, zwany też chorągiewką.
Żagiew, rodzaj grzyba z rodziny żagwiowatych, huba (fig.); wszystko, co służy do rozpalania ognia, do zapalania, hubka, próchno, podpał, pochodnia; przen., bodziec, podniecający namiętności: ż. buntu, wojny, gniewu, miłości, nienawiści.
Żagiewka, zdr. od Żagiew.
Żaglica, rodzaj ryby kościstej, skrzelowatej.
Żaglik, nm., mały żagiel; rodzaj mięczaka, żeglarek.
Żaglisty, nm., pełen żaglów, opatrzony w żagle.
Żaglolotny, lecący na żaglach.
Żaglonośny, opatrzony żaglami.
Żaglościg, rodzaj ptaka morskiego.
Żaglowiec, nm., okręt, opatrzony żaglami.
Żaglownik, nm., rzemieślnik, wyrabiający a. naprawiający żagle, fabrykant żagli.
Żaglowy, nm., odnoszący ś. do żagla; mający żagle, zaopatrzony w żagle: okręt ż.; tkanina gruba, mocna z której robią ś. żagle: płótno ż-e.
Żaglówka, nm., łódź żaglowa.
Żagnica, rodzaj owada z rzędu siatkoskrzydłych (fig.).
Żagnot, fr., licha tkanina bawełniana, z jednej strony połyskliwa, z drugiej matowa, używana na podszewki.
Żagnotowy, fr., zrobiony z żagnotu.
Żagwia, Żagwiówka, motyl z podrzędu prządkówek, z rodziny brudnic (fig.).
Żak, łć., chłopak, student uczący ś. w dawnych szkołach; mały chłopak, smarkacz; ulicznik, łobuz; pedant szkolny.
Żakiet, fr., krótki surdut otwarty, o jednym rzędzie guzików
