religji; ogół umiejętności religijnych, udzielanych kształcącym ś. na duchownych.
Teologumena, gr., rozprawy z zakresu umiejętności o Bogu.
Teomachja, gr., w mitologji: walka bogów.
Teomanja, gr., obłęd religijny.
Teomorfizm, gr., przedstawianie ludzi w postaci bogów i nadawanie im ich przymiotów; ubóstwianie.
Teoplastyka, gr., plastyczne przedstawianie człowieka w postaci bogów i bogiń; przedstawianie bogów w rzeźbach, figurach.
Teorban, wł., instrument muzyczny strunowy w rodzaju lutni (fig.).
Teoremat, gr., twierdzenie naukowe, którego należy dowieść.
Teoretycznie, gr., wedle teorji, nie praktycznie, w zasadzie.
Teoretyczny, gr., rozważający według zasad a. wskazówek nauki.
Teoretyk, gr., znający gruntownie jaką naukę, choć niekoniecznie umiejący praktycznie ją stosować.
Teorja, gr., wszelki naukowo uzasadniony pogląd na całość zjawisk pewnego rodzaju, objaśniający ich przyczyny i wzajemny związek; wszelka wiedza lub znajomość rzeczy w przeciwstawieniu do czynnego wykonania i zastosowania w życiu zdobytej umiejętności; wykład zasad jakiej nauki, t. prawdopodobieństwa = nauka obliczania częstości, z jaką zdarzają ś. zjawiska, uważane za przypadkowe.
Teozof, gr., człowiek, posiadający naukę teozofji.
Teozofja, gr., znajomość Boga i rzeczy Boskich na podstawie mniemań filozoficznych; mistycyzm, okultyzm.
Tepać, bić, męczyć, dręczyć, trapić.
Teperelle, ozdoby staroświeckie u sukien.
Terać, Tyrać, nadwerężać, nadwątlać, przez długie a. nadmierne używanie; niszczyć, szarzać; tracić, marnować, trwonić; t. ś., niszczyć ś., nadwątlać ś., nadwerężać ś., szarzać ś.; włóczyć ś., tułać ś., wycierać cudze kąty.
Terakota — p. Terrakota.
Terapeuta, gr., biegły w leczeniu chorób; lekarz praktykujący.
Terapeutyczny, gr., dotyczący sposobu leczenia
Terapja, Terapeutyka, gr., wiedza lekarska i sztuka lecznicza, nauka o leczeniu chorób.
Teratogienja, gr., rodzenie potworów.
Teratologja, gr., nauka o niekształtnościach, formach wyjątkowych, potwornych wśród ludzi, zwierząt i roślin; nauka o cudach.
Teraz, przysł., obecnie, współcześnie; w tym samym czasie, ninie, w tejże chwili, kiedy mówimy; w tym czasie, kiedy żyjemy, w tych czasach; na t. = na ten raz; jak t. = w obecnej chwili; t. = zaraz; t. zaraz = natychmiast; t. — t., raz — raz, już — już, to — to, czasem — czasem; jak na t. = względnie do dzisiejszej chwili.
Teraźniejszość, czas obecny, teraźniejszy, współczesność, obecność.
Teraźniejszy, teraz będący, obecny, współczesny, dzisiejszy, nie dawniejszy, nie przyszły; czas t., w gram., forma konjugacji czasowników, oznaczająca, że dana czynność odbywa ś. współcześnie z inną a. w tejże chwili, kiedy o niej mówimy.
Teraźniuczko, przysł., dopieruteńko, przed chwilą.
Terb, pierwiastek chemiczny, metal bardzo rzadki.
