Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/690

Ta strona została przepisana.

Żórawina, Żurawina, roślina z rodziny borówkowatych, rosnąca wśród mchów torfowych, o jagodach czerwonych, kwaśnych, jadalnych (fig.); jagoda tej rośliny.

Żórawinny, Żórawinowy, Żurawinny, Żurawinowy, dotyczący żórawiny (rośliny); zrobiony z żórawiny (owocu).

Żórawiosęp, Żurawiosęp, ptak drapieżny z rzędu sokołowatych, sekretarz (fig.).

Żórawiowaty, Żurawiowaty, podobny do żórawia; w lm., ż-e, rząd ptaków grzebieniowców.

Żórawiowy, Żurawiowyp. Żórawi.

Żórawka, Żurawka, rodzaj gry towarzyskiej, staropolskiej.

Żórawnik, Żurawnik, skamieniałość w kształcie oczu żórawich, oczy żórawie, gieranit.

Żrawość, własność tego, co jest żrawe, żrące.

Żrawy, żrący, gryzący.

Żrący, który żre; mający własność przeżerania, t. j. utleniania gwałtownego, gryzący, palący: ż. kwas, ż. ogień; ż-e łzy — gorzkie.

Żreć, jeść chciwie, łapczywie, pożerać; niszczyć przez gwałtowne utlenianie, przeżerać, trawić, gryźć, palić, przepalać; przen., martwić, trapić, wyniszczać siły duchowe: gniew, smutek go żre; ż. ziemię, piasek = umrzeć i być pogrzebanym; ż. ś., być pożeranym; żreć siebie wzajemnie; przen., kłócić ś., sprzeczać ś., gryźć ś.; przen., frasować ś., martwić ś., tracić siły duchowe w jakiej namiętności: ż. ś. w gniewie, w rozpaczy.

Żuaw, fr., żołnierz wojska w Algierze, złożonego z krajowców pod dowództwem oficerów Francuzów (fig.).

Żuawi, fr., właściwy żuawowi, odnoszący ś. do żuawów.

Żuawka, fr., krótki damski kaftanik wierzchni bez rękawów, nie dostający do stanu, otwarty z przodu, figaro (f.).

Żubr, zwierzę ssące z podrzędu przeżuwających, z rodziny pochworogich, z podrodz. bydła, mieszka w Europie tylko w puszczy Białowieskiej, gdzie go dawniej zwano turem, oraz w Ameryce Północnej, pod nazwą bizona (fig.); przen., ziemianin przestarzałych, krańcowo konserwatywnych pojęć i przekonań.

Żubrowaćp. Zubrować.

Żubrowy, Żubrzy, właściwy żubrowi, dotyczący żubra.

Żubrówka, roślina z rodziny traw, służąca za pokarm żubrom, turówka (fig.); wódka, pędzona na tej trawie.

Żubrzę, małe żubra.

Żubrzyp. Żubrowy.

Żubrzyca, samica żubra.

Żubrzyk, mały żubr, młody żubr.

Żubrzyna, mięso żubra.

Żuchać, żuć pomału z powodu twardości pokarmu a. braku zębów.

Żuchel, kęs, kawał.

Żuchelek, zdr. od Żuchel.