t. polityczny = słowa, wypowiedziane publicznie a. napisane, zawierające program, nakreślony dla zwolenników męża stanu, schodzącego z widowni a. umierającego.
Testamentarjusz, łć., wykonawca testamentu.
Testamentarz, Testamentnik, łć., człowiek, który sporządził testament.
Testamentarzowy, Testamentniczy, Testamentny, łć., odnoszący ś. do testamentu.
Testamentowy, łć., dotyczący testamentu, zawierający ś. w testamencie.
Testator, łć., człowiek, robiący testament, robiący zapis.
Testatorka, łć., forma ż. od Testator.
Testatorski, łć., dotyczący testatora, testamentarza.
Testować, łć., świadczyć; czynić zapis testamentowy.
Testyfikacja, łć., dowiedzenie przez świadków.
Testymonjum, łć., świadectwo, dowód.
Teścia, Teściowa, matka żony a. męża w stosunku do synowej a. zięcia.
Teścin, stanowiący własność teści, właściwy teści.
Teściowski, dotyczący teścia, stanowiący własność teścia a. teści.
Teściów, należący do teścia.
Teść, ojciec żony w stosunku do jej męża, do zięcia.
Tetanizacja, łć., spowodowanie tężca (tetanos).
Tetanos — p. Tężec.
Tetrachord, gr., u staroż. Greków system muzyczny, oparty na skali czterech tonów; starożytny instrument muzyczny czterostrunowy.
Tedraedr[1], gr., bryła gieometryczna ograniczona czterema równobocznemi trójkątami, posiadająca sześć równych krawędzi: piramida trójścienna (fig.).
Tedraedryczny[2] a. Tetragonalny, gr., system, układ kryształu taki, w którym trzy osie przecinają się we wspólnym środku pod kątem prostym, z nich dwie są równe, a trzecia różna, układ dwu a. jednoosiowy.
Tetraedryt, gr., minerał, złożony z miedzi, cynku, antymonu i siarki, służy do wytapiania miedzi.
Tetragon, gr., czworobok, czworokąt.
Tetralogja, gr., widowisko, złożone z czterech utworów scenicznych jednego autora, mianowicie trzech dramatycznych i czwartego satyryczno-komicznego, dawane w Atenach na uroczystość Dyonizosa.
Tetrametr, gr., wiersz miarowy, składający się z czterech stóp wierszowych w rytmie anapestowym lub daktylicznym, a. z czterech dipodji cz. stóp podwójnych, jeżeli wiersz jest pisany jambem lub trochejem.
Tetrarcha, gr., w starożytności: wielkorządca czwartej części podbitego kraju.
Tetrarchat, gr., panowanie, godność i okrąg tetrarchy.
Tetrarchja, gr., władza tetrarchy; obszar, rządzony przez tetrarchę.
Tetrastych, gr., czterowiersz, epigramat zawarty w czterech wierszach.
Tetrastyl, gr., budynek, którego front jest ozdobiony czterema kolumnami.
Tetronal, gr., w chem., jeden z metanów, używany, jako środek nasenny.
Tetryczeć, stawać ś. tetrycznym, dziwaczeć.
