i wysoki: t. człowiek, t. rumak, t. jeździec = dzielny; niepospolity, niezłomny: t. charakter, t-a głowa.
Tęgo, przysł., z natężeniem, sprężyście; mocno, silnie, krzepko, dobrze, dużo, obficie; dzielnie, wybornie, wyśmienicie, znakomicie.
Tęgokrusz, minerał, zawierający w sobie antymon, antymonit.
Tęgopokrywe, rząd owadów o wierzchniej parze skrzydeł rogowatej a. skórkowatej, zawierający rozmaite gatunki chrząszczów.
Tęgopój, człowiek, który wiele trunku pić może, nie tracąc przytomności
Tęgoskór, gatunek grzyba z rzędu purchawkowatych.
Tęgosz, roślina australijska z rodziny liljowatych, len nowozelandzki (fig.).
Tęgość, gęstość, zsiadłość, grubość, moc, siła, dzielność.
Tępiciel, człowiek, który co tępi, wytępia, niszczyciel.
Tępić, czynić tępym; wytępiać, niszczyć, wygubiać, zabijać, prześladować aż do wygubienia; t. ś. = stawać ś. tępym: nie ostrym, tracić ostrość, zdolność krajania; t. ś. = wzajemnie ś. wytępiać, niszczyć ś., zabijać ś. wzajemnie.
Tępieć, stawać ś. tępym, słabnąć, niszczeć, stawać ś. niepojętnym, tracić bystrość umysłu.
Tępo, przysł., nieostro; ciężko, z trudnością, źle, z trudem: nauka idzie mu t.
Tępogłowy, mający tępą głowę: ryby t-e = gromada ryb kościstych.
Tępogłów, ryba koścista cierniopromienna, tępogłowa.
Tępokątny, mający kąty tępe, nieostre.
Tępokończasty, mający końce tępe a. stępione.
Tęporogi, mający różki na głowie przy końcu zgrubiałe: owady t-e.
Tępość, nieostrość, przymiot tego, co jest tępe, stan stępienia; niepojętność, niebystrość, niezdolność.
Tępota, słabe pojęcie, słabe zastanowienie, brak rozsądku; t. słuchu, wzroku = niedosłyszenie, niedowidzenie — p. Tępość.
Tępozęby, mający tępe zęby.
Tępy, nieostry, stępiony, przytępiony, nie pojmujący szybko, niepojętny, niezdolny, ciężko pojmujący, ograniczony, leniwy: t-a głowa; osłabiony, słaby, wzrok tępy = słaby, krótki; słuch t. = niedosłyszący, głuchawy; t. kąt = większy od prostego, rozwarty.
Tęskliwie, Tęsknie, przysł., z tęsknotą, z udręczeniem: t. wyglądać kogo = pragnąć go zobaczyć.
Tęskliwość — p. Tęsknota.
Tęskliwy, Tęskny, smutny, rzewny, melancholiczny; wyglądający, oczekujący czego.
Tęsknica — p. Tęsknota.
Tęsknić, pragnąć widzieć kogo, co, uczuwać tęsknotę, doznawać tęsknoty, być tęsknym; t. sobie w czym = nudzić, przykrzyć sobie.
Tęsknie — p. Tęskliwie.
Tęskno, przysł., smutno, markotnie, przykro; t. mi do kogo, do czego, za kim, za czym = tęsknię.
Tęskność — p. Tęsknota.
Tęsknota, Tęskność, Tęsknica, Tęskliwość, stan człowieka tęskniącego, smutek, melancholja, nuda; wyglądanie kogo a. czego, oczekiwanie kogo, chęć zobaczenia kogo a. czego; tęsknienie, smutek z powodu rozłąki z kim a. z czym.
Tęskny — p. Tęskliwy.
Tętent, Tentent, odgłos kopyt
