Tiunika — p. Tunika.
T. j., t. j., skr. to jest.
Tjara, gr., potrójna złota korona papieska, symbol troistej władzy Papieża: na ziemi, w czyśćcu i w niebie (fig.).
Tkacki, Tkaczy, dotyczący tkacza i jego zajęcia.
Tkactwo, gałąź przemysłu, zajmująca ś. wyrobem różnego rodzaju tkanin z nitek, przez regularne ich krzyżowanie na przyrządzie, zw. warsztatem tkackim ręcznym a. maszynowym.
Tkacz, rzemieślnik, zajmujący ś. wyrobem tkanin; robotnik w tkalni; rodzina ptaków śpiewających (fig.).
Tkaczka, forma ż. od Tkacz.
Tkaczy — p. Tkacki.
Tkać, wpychać, wtykać, pakować, wciskać, wtłaczać; przemocą komu co dawać; t. w siebie = najadać ś., opychać ś.; t. w kogo = dawać mu dużo jeść; dawać wciąż jednemu a. na jeden cel; robić tkaninę: płótno, sukno, materję jedwabną i t. p.; t. ś., pakować ś., tłoczyć ś., pchać ś.
Tkalnia, fabryka, gdzie wyrabiają tkaniny, warsztat tkacki.
Tkalny, Tkanny, dający ś. tkać, zdatny do tkania; przeznaczony do tkania.
Tkaneczka, zdr. od Tkanina.
Tkanina, plecionka z nitek grubszych lub cieńszych, w odpowiedni sposób z sobą skrzyżowanych na warsztatach tkackich; nitki te mogą być z różnego materjału: lnu, konopi, bawełny, wełny, jedwabiu, juty i t. p.; utkany materjał podlega następnie różnej obróbce i mechanicznemu wykończaniu.
Tkanka, zbiór komórek o budowie mikroskopowej, tworzących masę pojedyńcych organów ciał zwierząt i roślin, każda tkanka posiada odrębną funkcję fizjologiczną: t-i łączne, tłuszczowe, nerwowe i t. p.
Tkankowaty, zbliżony kształtem do tkanki.
Tkankowy, dotyczący tkanki.
Tkanny — p. Tkalny.
Tkany, robiony robotą tkacką; przetykany, wyszywany.
Tkliwić, doprowadzać do wzruszenia, do żalu, czynić tkliwym, rozczulać, rozrzewniać, poruszać serdecznie; roztkliwiać; śpiewać głosem tkliwym, kwilić.
Tkliwie, przysł., głosem tkliwym, żalośliwie, łzawo, rzewnie, czule, wzruszająco, rozrzewniająco.
Tkliwość, skłonność do rozczulania ś., czułość, rzewność.
Tkliwy, skłonny do rozczulenia ś., czuły, sentymentalny; rozczulający, rozrzewniający, żałosny, żałośliwy, rzewny.
Tknąć, p. nied. Tykać; dotknąć, t. kogo = zrobić na nim wrażenie; t. kogo do żywego = dotknąć go boleśnie, urazić, obrazić; coś mię t-ęło = uderzyło mię, miałem przeczucie; p. — Dotknąć.
Tknięty, im. od Tknąć; dotknięty, wzruszony, poruszony, rozczulony: t. litością, współczuciem, żalem: rażony, uderzony; zadraśnięty, obrażony t. do żywego.
Tkwić, być w co włożonym, w czym umocowanym, zostawać wepchniętym, wetkniętym, zagłębionym; siedzieć w czym mocno, niewzruszenie; t. w pamięci, w głowie = mieć wryte w pamięć, być niezapomnianym.
Tleć, Tlić się, palić ś. słabym, przytłumionym ogniem, prawie bez płomienia, gorzeć bez płomienia, żarzyć ś.; przen., być jeszcze nie ugaszonym, nie przy-
