fluoran wapna; gatunek pająka wodnego (fig.).
Topność, Topnistość, zdolność, łatwość roztapiania ś.
Topny, Topliwy, Topnisty, topiący ś. przy niezbyt wysokiej temperaturze.
Topograf, gr., uczony, opisujący miejscowość szczegółowo, zdejmujący mapy topograficzne.
Topograficzny, gr., odnoszący się do topografji: t-a mapa = mapa, przedstawiająca daną miejscowość z drobiazgowemi szczegółami, nie uciekając ś. do schematycznych znaków (kropek, gwiazdek i t. p.), lecz oddając wszystko według kształtów rzeczywistych.
Topografja, gr., dokładny opis położenia pewnej niewielkiej miejscowości z uwzględnieniem właściwości gruntu, wód, zadrzewienia, dróg, mostów, linji kolejowych, telegrafów, zabudowań, ludności i t. p.
Topografować, gr., opisywać i zdejmować szczegółowy plan jakiej miejscowości.
Topola, duże drzewo dwuliścienne z rodziny wierzbowatych o liściach okrągławych na długich ogonkach (fig.).
Topolak, motyl z podrzędu miernikowców z rodziny rośliniaków.
Topolina, drzewo topoli, gaj topolowy.
Topolisty, otoczony topolami, pełen topoli.
Topologja, gr., ułatwianie spamiętania, za pomocą kojarzenia pojęć o przedmiotach, z wyobrażeniami miejscowości, rodzaj mnemoniki.
Topolowiec, motyl z podrzędu zmierzchnikowców z rodziny kordziuków czyli sfinksów (fig.).
Topolówka, motyl nocny z podrzędu prządkówek z rodziny barczatek; motyl nocny z podrzędu nocnicówek z rodziny wieczernic (fig.).
Toponomastyka, gr., nauka, badająca historję nazw miejscowości, ich pisownię, sposób wymawiania i prawa, jakiemi ś. kierowano, nadając te nazwy.
Toporek, mały topór, siekierka.
Topornia, huta żelazna, gdzie wyrabiają topory, fabryka toporów.
Toporzysko, rękojeść topora a. siekiery; drzewo grube dębowe, na którym osadzony jest wielki młot do kucia żelaza w hutach; wielki, niezgrabny topór.
Topór, broń podobna do siekiery; siekiera o dwóch ostrzach; siekiera z równym, szerokim ostrzem (fig.); siekierka, noszona przez saperów; siekiera katowska; oddać głowę pod t. = być ściętym.
Topy, gr., ogólne pojęcia, zdania, miejsca przytaczane jako dowody.
Tor, pierwiastek metaliczny z grupy cyny, metal bardzo rzadki, używany do wyrobu koszulek gazowych.
Tor, droga wydeptana, wytarta, pełna śladów, szlak; t. kolejowy = droga, szyny, po której biegną pociągi kolei; t. życia = droga; iść t-em cnoty — postępować cnotliwie; iść t-em przodków = żyć tak, jak przodkowie, przykładnie.
Tora, hebr., księgi praw Mojżeszowych, pięcioksiąg.
Toraczek, gatunek skorupiaka osiadłego.
