stosowny, właściwy, ścisły, odpowiedni, udany, dowcipny.
Trafowy, przypadkowy.
Trafta — p. Tratwa.
Traftarz, oryl, flisak.
Trafunek, traf, przypadek, przygoda, zdarzenie.
Trafunkowo, przysł., przypadkiem, wypadkowo, niechcący.
Trafunkowość, przypadkowość.
Trafunkowy, przypadkowy, wypadkowy.
Traganek, roślina z rodziny motylkowatych, wyciek z tej rośliny, rosnącej w Grecji i Azji, zwany tragantem, dragantem, adragantem, rodzaj gumy nierozpuszczalnej w wodzie, używa ś. do wyrobu niektórych kosmetyków i plasterków na ranki, oraz do robót cukierniczych.
Tragant, wyciek z rośliny traganek.
Tragar — p. Legar.
Tragarski, nm., dotyczący tragarza.
Tragarz, nm., posłaniec a. wyrobnik, przenoszący ciężary; członek bractwa górniczego w Wieliczce.
Tragedjopis, Tragiedjopis, Tragedjopisarz, Tragik, poeta, piszący tragiedje, autor tragiedji.
Tragelaf, gr., bajeczne zwierzę w rodzaju jelenia, wyobrażane na dywanach, puharach; całość, złożona z różnorodnych sprzecznych części.
Tragi, nm., nosze (fig.).
Tragicznie, gr., w sposób właściwy tragiedji, ze smutnym wynikiem, smutnie, okropnie.
Tragiczno-komiczny — p. Tragi-komiczny.
Tragiczność, gr., właściwość tego, co jest tragiczne, cecha tragiczności.
Tragiczny, gr., dotyczący tragiedji; opłakany, smutny, okropny; t. koniec = śmierć.
Tragiedja, gr., utwór dramatyczny treści wzniosłej i głębokiej, przedstawiający ludzi wielkiego charakteru, którzy, dążąc do wyższych celów, walczą z przeciwnościami i w walce tej giną; t. fatalistyczna = dramat, w którym występuje tajemnicze działanie fatalności i różne okropne okoliczności; przen., smutne, straszne zdarzenie, fatalność.
Tragik, gr., autor tragiedji; aktor, oddający główne role w tragiedji.
Tragi-komedja, tragiedja, w którą wplątany jest żywioł komiczny i która nie kończy ś. śmiercią bohatera.
Tragi-komiczny, dotyczący tragi-komedji, półwesoły, półsmutny.
Tragizm, Tragiczność, gr., zbieg okoliczności wysoce nieszczęśliwych, przejmujących grozą postronnego nawet widza; zgubna walka między potężnemi, a wprost przeciwnemi obowiązkami, prowadząca bądź co bądź do ciężkiej ofiary.
Tragofonja, gr., dosł. głos koźli; głos drżący.
Trajedja — p. Tragiedja.
Trajekcja, łć., przewóz, szczególnie przez wodę.
Trajektorja, nm., linja, opisana przez pocisk lub wogóle przez ciało, któremu nadano ruch; linja krzywa, przecinająca inne krzywe pod danym kątem; przerzucenie, przestawienie.
Trajkotać, mówić wiele, mleć językiem, paplać ciągle.
Trajkotka, kobieta a. dziewczyna, dużo lubiąca mówić, terkotka, papla.
Trakarz, górnik, wożący rudę na taczkach.
Trakcja, łć., siła pociągowa lo-
