Tranzet, fr., ustęp, wychodek, prewet.
Tranzyto, wł., przewóz towarów przez kraj do innego kraju bez zatrzymywania się.
Tranzytowy, wł., dotyczący tranzytu; t. handel = handel przewozowy, w którym towary są prowadzone z jednego państwa do drugiego przez trzecie; t-e cła = opłata celna za towary przewożone.
Trap, ang., pozioma powłoka gieologiczna pochodzenia wulkanicznego.
Traper — p. Trapper.
Trapez, gr., czworokąt o dwuch bokach równoległych, a dwuch nierównoległych (fig.); orczyk, drążek zawieszony równolegle do poziomu, służący do ćwiczeń gimnastycznych (fig.).
Trapeza, gr., stół, jedzenie; refektarz klasztorny.
Trapezoedr, gr., w krystalografji: bryła o 24 ścianach trapezoidalnych.
Trapezoid, gr., czworokąt nie mający boków równoległych (fig.).
Trapiciel, ten, który kogo trapi, dręczy.
Trapić, martwić, dręczyć, męczyć, niepokoić kogo, dokuczać komu; t. swoje ciało = udręczać; t. ś., martwić ś., niepokoić ś., gryźć ś.
Trapik, owad skrzydlaty z rzędu skórowatych.
Trapista, łć., członek zakonu o bardzo surowej regule, nakazującej milczenie, oddawanie ś. rozmyślaniom, ciężkiej pracy, czuwaniom i postom (fig.); przen., człowiek milczący, surowych obyczajów.
Trapper, ang. (trepper), w górnictwie: pilnujący wejścia w kopalniach węgla; łowiec, zastawiający sidła na zwierzęta, dające dobre fatro w puszczach Ameryki Północnej (fig.).
Traref, lina gruba, na środku rei umocowana, którą żagiel do góry podnoszą.
Tras, wł., tuf, martwica wapienna, skała dziurkowata wulkanicznego pochodzenia, używana jako cement.
Trasa, fr., wytknięcie i techniczne opracowanie kierunku, w jakim droga, szczególniej żelazna ma być zbudowana — p. Trata.
Trasant, wł., ten, na którego weksel został wystawiony, który ma go płacić.
Trasat, wł., wystawiający weksel; ciągnący weksel.
Traskawica, Trzaskawica, piorun, grzmot.
Trasować, wł., wystawić weksel na drugą osobę, ciągnąć weksel; wytykać kierunek drogi.
Trass, nm., rodzaj osadu gieologicznego formacji wulkanicznej.
Traszka — p. Tryton.
Trat, dół w cegielni do deptania czyli tratowania gliny.
Trata, strata.
Trata, wł., weksel, wystawiony na osobę drugą, do pokrycia przez osobę trzecią, weksel ciągniony, weksel trasowany.
Tratować, nm., deptać nogami, kopytami, racicami; do lądu sterować, płynąć przy brzegu; rozcierać, rozrabiać: t. owoce, t. glinę.
