Strona:Maksym Gorki - W więzieniu.djvu/23

 — Pamiętaj! — bo oberwiesz jak niedawno, — Bykow... wytłumacz mu dokładnie...
 W ciszy słowo każde jest jak iskra jasne i wyraźne.
 — Gdy zobaczysz, że ktoś wygląda przez okno... nie strzelaj... rozumiesz? — mówi głęboki bas.
 — Tak toczno!...
 Dwa te słowa wymówione łamanym rosyjskim językiem brzmią smutno, trwożnie...
 — No, a jakby ktoś wylazł przez okno i biegał tu i tam... to co wtedy... — wiesz?
 — Tak toczno!
 — To wtedy zawołaj zaraz: Kto idzie?... i tak do trzeciego razu, a potem strzelaj, ale tylko w górę, by przestraszyć... rozumiesz... a potem strzelaj do uciekającego... — albo go bij kolbą, albo kłuj bagnetem... — jak ci będzie wygodniej... rozumiesz?
 — Tak toczno!
 — A teraz chodź stąd dotąd... i patrz po oknach... tak.. a nie poważ się zasnąć!
 — Nie!
 — No, naturalnie ty ośle jakiś! A teraz powiedz mi kiedy masz strzelać?...
 — Gdy ktoś na czwo... czorakach będzie wyłaził...
 — A jak przejdzie prosto przez ścianę?
 Milczenie. Słychać czyjś ciężki oddech i jak czyjeś buty uderzają niecierpliwie w mokrą ziemię.