tunki z znakiem wątpliwości są najbardziéj zbliżone do okazów tatrzańskich; czy te jednak są gatunkami temi samemi lub nowemi, to wyjaśni się dopiero po odszukaniu płci obojéj w licznych okazach. Zpomiędzy najciekawszych dipterów podnoszę tutaj Spania nigra, Opetia nigra, Schaenomyia littorella, których odkrycie przyczyniło się do wyjaśnienia myłek systematycznych, następnie nowe gatunki Ptiolina Wodzickii, Leptis Janotae, Dolichopus Braueri, Rhicnoptila Wodzickii.
Orthorhapha. Diplosis ochracea? Sciara Thomae[1], morio, nigripes, analis, ?hyalipennis. Mycetophila punctata, luctuosa, ?biusta. Brachycampta bicolor, griseicollis. Coelosia flava. Sciophila nigricornis. Simulia hirtipes, ornata, reptans. Scatopse scutellata, notata. Bibio Pomonae, clavipes. Tinypus signatus, melanops. Diameza Waltlii. Ceratopogon flavipes. Chironomus bicinctus. Pericoma palustris. Culex nemorosus. Erioptera ochracea, appendiculata, murina, propinqua. Trichosticha maculata, ?flavescens, ?icterica. Dasyptera nodulosa, haemorrhoidalis, distincta. Anisomera Gaedii, bicolor. Tricyphona immaculata. Dicranota bimaculata. Amalopis Schineri Kolenati, tipulina Egger. Pedicia rivosa. Trichocera hiemalis. Ephelia marmorata. Limnophila nemoralis, ferruginea. Dactylolabis Frauenfeldi? Dicranoptycha fuscescens, cinerascens. Limnobia quadrinotata, macrostigma, flavipes, tripunctata, modesta, dumetorum, trinotata, morio. Ptychoptera scutellaris. Pachyrhina iridicolor, histrio, quadrifaria, erocata. Nephrotoma dorsalis. Tipula paludosa, Selene, excisa, nubeculosa, gi-
- ↑ Gąsienice tego gatunku tworzą plenia (Heerwurm). Byłoby bardzo do życzenia, aby na to ciekawe zjawisko bacznie uważano, gdyż są jeszcze rozmaite wątpliwości do wyświecenia. O ile mi wiadomo (ob. Czas z 21 lipca i 5 sierpnia), pojawia się pleń w Tatrach i w Kopalinach koło Bochni. Prosimy szanownych członków Komisyi flzyograficznéj i każdego nie obojętnego na objawy przyrody, aby w lipcu i sierpniu zwracali uwagę swoję na plenia i o wypadku spostrzeżeń donosili Komisyi fizyograficznéj.
przyrody, aby módz odsłonić jéj tajniki, poznać jéj zjawiska i ich przyczyny, zrozumieć znaczenie i przeznaczenie niezliczonych zwierząt, widzieć naturalny porządek rzeczy tam, gdzie inni upatrują coś nadzwyczajnego, pogrążając się w przesądach i zabobonach. Fauniści krajowi powinni przeto nie przestawać na ogłaszaniu suchych spisów, lecz zastanawiać się także nad pierwszemi stanami zwierząt, nad ich obyczajami, szkodliwością i pożytecznością, nad geograficzném rozsiedleniem ich w kraju i za krajem, nad porą pojawu, miejscami pobytu i t. p., zastanawiać się nad objawami życia zwierzęcego na łąkach i polach, w ogrodach i lasach, we wodzie, w nizinach, górskich krainach i t. d., uwzględniając przytém stosunki roślinne i inne, a zbadane szczegóły ujmować w ramy całości harmonijnéj i tak je ogłaszać. Prace tego rodzaju zajmą każdego czytelnika, choćby nie był przyrodnikiem, pobudzą go do spostrzeżeń i zjednają badaniu przyrody rodziméj niejednego pracownika. Im więcéj sekcya zoologiczna wzrastać będzie w siły, prace takie staną się coraz łatwiejszemi, gdyż upadnie z czasem trudność największa, to jest oznaczanie zwierząt, które obecnie wymaga żmudnéj pracy i dotkilwych ofiar pieniężnych z powodu potrzeby podróży za granicę.
