Strona:Manifest Towarzystwa Demokratycznego Polskiego.djvu/11

wszechna zasada równości, przez jakikolwiek przywiléj zgwałconą zostanie.
 Równość przeto zamyka w sobie wszystkie warunki indywidualnego i socjalnego szczęścia: bez niéj ani pojedynczy człowiek, ani spółeczność, ani ludzkość, posłannictwu swemu nieodpowiadają.
 Równość wprowadza w życie dwa wielkie wszechmocne uczucia: braterstwo i wolność. Czarującą ma potęgę miłość ludzkości; ta potęga codzień wzrasta. Wolność jest również niepożytą siłą, coraz większe massy ogarniającą. Miłość ludzkości i wolność złączywszy siły swoje rozburzą stary świat przywilejów: taż sama miłość i wolność, wspólnemi siłami nowy świat równości zbudują.
 Tak pojmujemy zasady, do których urzeczywistnienia dąży dziś ludzkość. Na nich opieramy przyszłe odrodzenie społeczności Polskiéj, w ich duchu nad odzyskaniem niepodległego jéj bytu pracujemy.
 Polska więc niepodległa i Polska demokratyczna, oto cel stowarzyszenia naszego.
 Nie jedna cząstka, nie jeden ułamek wielkiego narodu, ale cała w granicach przedrozbiorowych zawarta Polska, zdolną jest samoistny byt swój utrzymać, posłannictwu swemu zadosyć uczynić. Traktaty mniemaną jéj niepodległość w drobnych częściach warujące, potargał już naród w obliczu świata ostatniém powstaniem swojém. Umowy sprawców lub spólników zbrodni na Polsce dokonanéj, nie mogą obowiązywać Polski: ona z mordercami swojemi w żadne nie wchodziła układy, i przeciw narzucanym, istnieniu swemu warunkom, ciągłą, żyjącą, krwawą była protestacją.
 Odrodzona, niepodległa Polska, demokratyczną będzie. Wszyscy bez różnicy wyznań i rodu, odbiorą w niéj umysłowe, polityczne i socjalne usamowolnienie, nowy porządek obejmujący własność, pracę, przemysł, wychowanie i wszystkie stosunki towarzyskie, na zasadach równości oparty, zajmie miejsce bez-