Strona:Marcel Proust - Wpsc01 - W stronę Swanna 03.djvu/105

rzy utrzymują, że ten Swann, to ktoś kogo nie można przyjmować, czy to prawda?
 — Ależ... musisz dobrze wiedzieć że to prawda, odparła księżna, skoro go zapraszałaś pięćdziesiąt razy, a on nigdy nie przyszedł.
 Opuszczając zmaltretowaną kuzynkę, parsknęła na nowo śmiechem. Śmiech ten zgorszył osoby słuchające muzyki, ale ściągnął uwagę pani de Saint-Euverte, która stała przez grzeczność przy fortepianie i dopiero wówczas spostrzegła księżnę. Pani de Saint-Euverte była wzruszona widokiem pani des Laumes, tem bardziej iż sądziła że księżna jest jeszcze w Guermantes i pielęgnuje chorego teścia.
 — Jakto, księżno, pani była tutaj?
 — Tak, przycupnęłam sobie w kąciku, aby słuchać pięknych rzeczy.
 — Co, księżna jest tutaj od dłuższego czasu?
 — Ależ tak, od bardzo długiego czasu, który mi się wydawał bardzo krótki; długi chyba dlatego, że opóźnił chwilę ujrzenia pani.
 Pani de Saint-Euverte chciała podsunąć fotel księżnej, która odparła:
 — Ależ za nic! Poco? Jest mi dobrze gdziekolwiek.
 I, aby tem lepiej podkreślić swoją prostotę wielkiej damy, wskazała mały taburet.
 — Ten puf, to wszystko czego mi trzeba. Będę

101