Strona:Marcel Proust - Wpsc05 - Sodoma i Gomora 02-03.djvu/12

 — Ma pan — rzekł Cottard — łajdackie szczęście. Czy pan wie, czemu król karowy jest uwolniony od wojska?
 — Chciałbym być na jego miejscu — rzekł Morel, którego nudziła służba wojskowa.
 — A, zły patrjota — wykrzyknął Charlus, który nie mógł się wstrzymać, aby nie uszczypnąć skrzypka w ucho.
 — Nie, nie wie pan, czemu król karowy jest zwolniony — podjął Cottard, który nie łatwo rezygnował ze swoich konceptów: dlatego, że ma jedno oko.
 — Ma pan do czynienia z tęgim graczem, doktorze — rzekł p. de Cambremer, aby okazać że wie kim profesor jest.
 — Ten młody człowiek jest zdumiewający — przerwał naiwnie p. de Charlus, wskazując Morela. Gra jak młody bóg.
 Ta uwaga nie spodobała się zbytnio doktorowi, który odparł:
 — Vederemo. Trafi kosa na kamień. Chi lo sa?
 — Dama, as — oznajmił tryumfalnie Morel, któremu los sprzyjał.
 Doktór pochylił głowę, jakby nie mogąc zaprzeczyć temu szczęściu, i wyznał olśniony:
 — To piękne.
 — Byliśmy bardzo radzi, żeśmy spotkali tutaj pa-

8