Strona:Marcel Schwob - Księga Monelli.djvu/12

 Ale nie rzucaj szczątków poza siebie; niechaj każdy ma własne ruiny.
 Nie buduj nic wśród nocy, która przeszła. Daj prądowi unieść budowę twoją.
 Nową budowę twórz każdem poruszeniem twej duszy.
 A każdej żądzy nowej twórz nowego boga.
 I Monella rzekła jeszcze: Będę ci mówiła o bogach.
 Daj umrzeć starym bogom i nie siadaj na grobowcach ich podobny płaczce.
 Bowiem starzy bogowie ulatują ze swoich mogił.
 Ani opiekuj się młodymi otulając je w powijaki.
 Niech każdy bóg uleci zaledwie stworzony.
 Niech każdy twór zaledwie stworzony, ginie.
 Niech stary bóg stworzony będzie dla młodego boga, który przyjdzie.
 Niech każdy bóg będzie bogiem chwili.
 I Monella rzekła jeszcze: będę ci mówiła o chwilach.
 Patrz na wszystko poprzez pryzmat chwili.
 Na los chwili oddaj twoje ja.