Strona:Marcel Schwob - Księga Monelli.djvu/120

 — Ani wspomnieniem, rzekła. Idź za mojemi słowami: słuchaj.
 I umilkła; a mnie nawiedziła myśl.
 — Ani myślą, rzekła, idź za mojemi słowami, słuchaj.
 I umilkła:
 A ja zabiłem w sobie smutek wspomnienia i pragnienia gwałtowności swojej i wszelka myśl zanikła we mnie. I trwałem w oczekiwaniu.
 — I otóż, rzekła, zobaczysz białe królestwo, ale nie wiem czy wejdziesz doń. Bowiem trudną jestem do pojęcia, okrom dla tych, którzy nie pojmują; i trudną do pochwycenia okrom dla tych, co już nie chwytają; i trudną do poznania okrom dla tych, którzy nie mają wspomnień. Zaprawdę oto mnie masz i nie masz zarazem. Słuchaj.
 Słuchałem tedy w oczekiwaniu mojem.
 Ale nie usłyszałem nic. A ona pochyliła głowę i rzekła:
 — Żal ci gwałtowności twojej i wspomnienia, a zniszczenie nie dokonało się jeszcze. Trzeba zniszczyć, aby otrzymać białe królestwo. Wyznaj siebie, abyś się wyzwolił; w ręce