Strona:Marcel Schwob - Księga Monelli.djvu/14

 Niechaj każda czerń przerwana będzie oczekiwaniem przyszłej białości.
 Nie mów, żyję dziś, umrę jutro. Nie rozdzielaj rzeczywistości pomiędzy życie i śmierć. Mów teraz żyję i umieram.
 Wyczerpuj w każdej chwili całość ujemną i dodatnią rzeczy.
 Róża jesienna trwa całą porę roku; co ranka się otwiera; zamyka się co wieczora.
 Bądź podobny różom. Niechaj żądze targają płatki twoje, niechaj je depce ból.
 Niech każdy zapał umiera w tobie, niech każda żądza pragnie umrzeć.
 Niech każdy ból twój będzie jako owad przelotny, który ma odfrunąć. Nie zamykaj w sobie toczącego owada. Nie ukochaj nazbyt tych czarnych grabarzy.
 Niech każda radość twoja będzie jako owad przelotny, który ma odfrunąć. Nie zamykaj w sobie łagodnego owada. Nie ukochaj nazbyt tych złotych motyli.
 Niechaj każda rozwaga błyśnie i zagaśnie w tobie jak błyskawica.