Strona:Marcel Schwob - Księga Monelli.djvu/15

 Niechaj twe szczęście podzielonem zostanie na ciche błyskania. A tak twój dział radości równy będzie innym.
 Miej atomowe wpatrzenie się w wszechświat.
 Nie opieraj się naturze. Nie depc po rzeczach stopą duszy swojej. Niech dusza twa nie odwraca twarzy jak złe dziecko.
 Idź w spokoju czerwonem światłem ranka i szarą poświatą wieczoru. Bądź świtem i zmierzchem zarazem.
 Zmieszaj życie i śmierć i rozdziel je na chwile.
 Nie czekaj śmierci. Ona jest w tobie. Bądź jej towarzyszem i trzymaj ją u boku; ona jest jak ty.
 Umieraj śmiercią własną i nie pragnij innych, życiem odmieniaj śmierć.
 Za żywą miej każdą rzecz niepewną; każdą rzecz pewną za umarłą.
 I Monella rzekła jeszcze: będę ci mówiła o rzeczach umarłych.
 Pal gorliwie umarłych swoich, a popioły ich rozwiej na cztery strony świata.
 Pal gorliwie umarłe czyny swoje i zadepc