Ta strona została uwierzytelniona.
Monella umilkła i stała się smutna; bowiem musiała wrócić w noc.
I rzekła mi z daleka:
Zapomnij o mnie, a będę ci wróconą.
A ja patrząc ujrzałem, jak na równinie jawiły się przedemną siostry Monelli.
Strona:Marcel Schwob - Księga Monelli.djvu/20
