Strona:Marceli Motty - Przechadzki po mieście 03.djvu/20

karzem seminaryum duchownego, sądowym znawcą w rzeczach zdrowia i kierował zakładem położniczym Elźbiety.
 Sześćdziesiątego szóstego roku, powołany przez władzę wojskową do leczenia rannych żołnierzy i jeńców austryackich, otrzymał następnego roku zaszczytne podziękowanie za tę wyświadczoną przysługę, a późniéj, podczas wojny francuzkiéj, przydzielony został jako lekarz sztabowy do głównego lazaretu wojskowego i za wytrwałą a, dla panującéj między jeńcami francuzkimi czarnéj ospy, niebezpieczną pracę na tem polu, dostał tytuł radzcy zdrowia i oznakę honorową.
 Nie przestając na saméj praktyce, zajmował się Matecki, ile mu czasu starczyło, także teoryą i zbogacił piśmiennictwo nasze lekarskie kilku pracami, z których przytoczę ci tylko: Poradnika dla matek, Domową apteczkę, Rady i nauki starego lekarza dla nielekarzy, bardzo przydatne, jak mi mówiono, dla niefachowych, szczególnie dla dworów wiejskich, prócz tego Operacye fistuł pochwo-pęcherzowych i Słownictwo chemiczno-polskie. Ostatnią tę pracę chciał późniéj uzupełnić jeszcze i nieraz, parę lat przed jego śmiercią, zastałem go obstawionego słownikami i przekuwającego owe zawiłe, po części łokciowe nazwy chemiczne. To, co napisał, więcéj znalazło uznania poza granicami Księstwa, gdzie wpływ powag niemieckich nie znieczula lekarzy Polaków na zasługi swojskie; nie tylko bowiem Towarzystwa lekarzy gubernii kaliskiéj, płockiéj i Towarzystwo literackie krakowskie mianowały go, skutkiem pism jego, członkiem honorowym i korespondentem swoim, ale nawet tak odległe od nas Towarzystwo lekarzy podolskich. Zresztą znany był Matecki w szerokich kołach nie mniéj jako patryota; we wszystkiem, co się u nas pod politycznym lub towarzyskim względem w duchu narodowym działo,