Strona:Marcin Ernst - O końcu świata i kometach.djvu/100

du położenia punktu, z którego zdają się wychodzić, (punktu promieniowania), Andromedaidami.
 Kiedy przy następnym powrocie r. 1879, kometa Bieli przechodziła przez węzeł, ziemia znajdowała się w znacznej odległości od tego węzła i rój Andromedaidów prawie wcale nie wystąpił. Powtórzyło się to zjawisko jednakże z wielką wspaniałością w r. 1885. Tym razem ziemia przeszła przez węzeł około 9 tygodni przed kometą; widzimy ztąd, że szczątki tej ostatniej są rozproszone po obu jej stronach i to na dosyć znacznej przestrzeni. Jeżeli przyjmiemy mianowicie, iż w r. 1872 ziemia przeszła przez końcową część chmury, utworzonej z cząstek komety, a w r. 1885 przez jej koniec, to wypadnie, iż początek tej chmury przechodzi o 21 tygodni wcześniej, aniżeli koniec. Ponieważ szybkość cząstek w tej części drogi można uważać za równą szybkości ziemi (29 kilometrów na sekundę), więc wypada, iż szczątki komety rozproszone są wzdłuż jej drogi na 50 milionów mil, tj. na 16-tej części całej drogi. Niewątpliwie jednakże rozproszone są jeszcze znacznie dalej, gdyż miejsca, przez które przechodziła ziemia, były już dosyć gęste, a u krańców tej chmury kometarnej cząsteczki materyi z pewnością są daleko mniej liczne.
 Jakąż jednakże jest rzeczywista gęstość cząstek w tej chmurze kometarnej, którą nazwaliśmy dosyć znaczną? Znaleziono, iż szybkość względna ziemi i cząstek, w chwili spotkania się ich, wynosi 19 kilometrów na sekundę. Gdyby zatem cząsteczki