Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No243 part8.png

 Że nie musiała to być zaduma wesoła, świadczyły o tem brwi zmarszczone i spojrzenie ponure.
 Nagle młodzieniec jakby się ocknął i podniósł głowę do góry.
 Zrobił gest rozpaczliwy.
 Wzrok zatrzymywał kolejno na każdym z przedmiotów, jakieśmy opisali i wyszeptał głosem tak cichym i słabym, że każde słowo zdawało się westchnieniem...
 — Nadszedł czas... ostatnia godzina wybiła...
 „Pozwoliłem sobie miesiąca zwłoki aby zrobić jeszcze jednę próbę, aby przedsiewziąć ostatnie jeszcze usiłowanie.
 „»Trzydziesty dzień upłynął wczoraj wieczorem....
 „Siły moje zużyły się w walce zupełnie.
 „Zostałem pobity na głowę i czuję, że nie potrafię się już podźwignąć.
 „Cóż mi zatem pozostaje?
 „Ostatnie słowo padło!...
 „Niczego nie czekam, niczego się spodziewam.
 „Ciałem i duszą jestem już w mocy szczególnego, fatalizmu, w mocy okropnego przeznaczenia, jakie mi widocznie sądzono.
 „Wyrok jest nieodwołalny...