Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No245 part7.png

przez głowę i śmiało skoczył w próżnię.
 Młodzieniec pojmował doskonale, że nie było ani chwili do stracenia, zdjął więc kapelusz, zrucił surdut i wdrapał się na drzewo, dając tem dowód nadzwyczajnej zręczności...
 Położył się na gałęzi poprzecznej do której przywiązany był sznur i usiłował go odwiązać. Spostrzegł jednak niebawem, że były to starania próżne i, że połamie paznogcie i palce pokaleczy ale nic a nic nie zrobi.
 Sznur wyprężony ciężarem wiszącego, zniweczył wszelkie usiłowania.
 Pozostawał jedyny środek — przeciąć sznur, a nie bawić się w odwiązywanie.
 Ba — przeciąć! — nic łatwiejszego, gdyby mieć jakikolwiek nóż przy sobie... ale na nieszczęście scyzoryka nawet nie posiadał.
 — Do licha — mruknął niezadowolony — co zrobić, jak sobie poradzić?... Nieszczęśliwy już się nie poruszał... sekunda, a już będzie zapóźno!.. Co zrobić? — co zrobić? — powtarzał.
 Stanął, utrzymując równowagę na gałęzi i zaczął szukać po kieszeniach.
 Świetna myśl przyszła mu do głowy.
 Poczuł w palcach kolbę pistoletu, którym się miał zabić.