Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No246 part5.png

przekleństwo, wstrzymał się jednakże, pochylił głowę i zdawał się zastanawiać.
 Po chwili, uspokoił się, twarz straciła wyraz dzikości — na ustach także się uśmiech ukazał.
 — Wiele lat u dyabła możesz pan liczyć sobie?...
 — A panu co do tego? — odpowiedział młody blondyn.
 — Słusznie, mieszam się nie w swoje rzeczy — no, ale musisz być odważnym...
 — Dowiesz się pan o tem za chwilę...
 — Rąbiesz się pan na pałasze i to wyśmienicie zapewne?
 — Nie byłem jak żyję w sali fechtunku,
 — Więc strzelasz pan chyba dobrze?
 — Ani źle, ani dobrze — tak jak wszyscy.
 — Dla czegoż zatem tak się ucieszyłeś z propozycyi, jaką panu uczyniłem
 — Powtarzam, że jestem bardzo z niej uradowany.
 — To dla tego chyba że nie wiesz pewno dwóch rzeczy...
 — Jakich?
 — Że ja gotów jestem pokonać w