Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No246 part6.png

fechtunku mistrza choćby najznakomitszego...
 — I dalej?
 — Że dziewięć razy na dziesięć, przecinam o czterdzieści kroków na równe dwie części, kulkę na ostrzu noża...
 — I pocóż mi pan to mówisz?
 — Mówię dla tego, że skoro jesteś człowiekiem inteligentnym, to zrozumiesz, że nie ty mnie ale ja ciebie zabiję.
 — O! to bardzo być może.
 — I nie wahasz się?
 — Nietylko że się nie waham, ale owszem wymagam spotkania.
 — Czy to fanfaronada czy?...
 — Najszczersza prawda, mój panie.
 — Nie obawiasz się więc śmierci?
 — Na to pytanie odpowiem panu zapytaniem innem: czy wiesz pan oto po co ja tu przyszedłem tak rano?
 — Naturalnie że nie wiem po coś pan przyszedł?
 — Po to samo co i pan.
 — Zabić się?
 — No, tak...
 — Żarty...
 — Chcesz pan dowodu na to że nie żartuję?
 — Bardzo proszę.