Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No249 part5.png

możesz pan śmiało dodać, żadnych a żadnych przyjaciół.
 Oblicze grubasa zdradzało zadowolenie prawdziwe,
 Zacierał uśmiechając się ręce i mruczał pod nosem:
 — Bravo! bravissimo! doskonale! wyśmienicie!
 — Można by sądzić, że moje opuszczenie napełnia pana radością — zawołał młody człowiek, niepomiernie tem postępowaniem ździwiony.
 — I nie byłoby to źle powiedziane... Rzeczywiście, cieszy mnie to niezmiernie.
 — Dla czego?...
 — Dla tego, że zastąpię panu rodzinę i przyjaciół, których nie masz, że wynagrodzę ci ten brak w zupełności.
 Maksym spojrzał niedowierzająco.
 — Widzę, że cię to dziwi mój przyjacielu — ciągnął ex-wisielec ze śmiechem. — Przypuszczam, że moja powierzchowność nie wydaje ci się za bardzo obiecującą... przypuszczam, że bierzesz mnie nawet trochę za waryata!
 — Ależ nie, ależ nie, daję panu słowo na to...
 — No, no, tylko szczerze do stu dyabłów! nie usiłuj mnie zwodzić, bo