Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No250 part9.png

najzawziętszy krytyk nic by nie znalazł jej do zarzucenia, z razu zajmowała wszystkich, ale po kilku chwilach przejmowała wszystkich zgrozą.
 Rzeczywiście te prześliczne oczy miały wyraz uderzającej chytrości.
 Rozszerzające się nozdrza, nadawały twarzy wyraz dziki, okrutny prawie.
 Usta czy to w uśmiechu czy seryo — wyglądały i rozkosznie i strasznie zarazem.
 Takie musiały być usta owego wolnego stworzenia, na pół kobiety, a na pół potwora, owej Syreny, o czarownym śpiewie a śmiertelnym pocałunku.
 Nieznajoma, miała na sobie suknię z blado-różowej krepy, odsłaniającą ramiona i ręce jakby dłutem Fidiasza z alabastru wykute.
 Na szyi naszyjnik z przepysznych pereł.
 Zajęła miejsce, ujęła leżącą na poręczy lornetkę z jasnego szyldkretu, przyłożyła ją do oczu i zaczęła przeglądać loże.
 Na mężczyzn nie zwracała prawie uwagi, ale za to kobiety lustrowała impertynencko.
 Następnie spojrzała w krzesła, nie zdawało się wcale aby była zmieszaną