Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No254 part7.png

tym panu, który tak zawzięcie strzela z pistoletu.
 — Tego pana nie mamy się co obawiać dla tej prostej przyczyny, że wyjechał dzisiaj rano ze swoją żoną powozem pocztowym, obładowanym walizami, co oznacza długą podróż. Lokaj siedział na koźle, a stara dama żegnała ich bez końca przy bramie.
 — Znaczy to — odezwał się pobielacz — że stara pozostała sama jedna w Folie-Normand.
 — Ze stangretem, małym człowieczkiem i dwoma służącemi. Ale stangret sypia nad stajniami dosyć daleko od domu. Pozostaje więc tylko stara niedołęga i dwie kobiety.
 — Jeżeli tak... to sprawa przybiera inny obrót.
 — Więc cię przekonałem?
 — Najzupełniej.
 — A jeszcze przed chwilą uważałeś mnie za waryata!...
 — Ale teraz wierzę, że nam pójdzie jak po maśle. Czy masz już jaki sposób dostania się do mieszkania?
 — Jeszcze nie, pomyślą nad tem.
 — Musi tam być sporo pieniędzy, srebra, kosztowności?
 — Liczę na to.
 — Tylko gdzie to pochowane?