Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No258 part15.png

wał młody człowiek — przysięgam ci że te dwa lata pomimo wszelakich rozrywek, wydawały mi się daleko dłuższemi niż tobie... Bo ja mogę żyć tylko przy tobie.
 — Powracałeś więc z radością?... — mówiła margrabina ściskając serdecznie rękę Gastona.
 — Z największą radością mamusiu, niecierpliwie wyczekiwałem tej błogosławionej godziny, w której będę cię mogł znowu uściskać...
 — A teraz co zamyślasz robić.
 — Nie zadawałem sobie nigdy tego pytania, ale łatwo je chyba rozstrzygnąć.. Czyż mi niewolno będzie tak żyć jak żyłem przed naszem rozłączeniem...
 — Masz na prawdę ochotę pozostać tutaj?...
 — Naprawdę mamusiu droga!
 — Nic cię nie ciągnie, do której z tych stolic które zwiedziłeś...
 — Nic a nic zupełnie mamo.
 — Jednakże Paryż, Londyn daje swoim gościom tyle przyjemności.
 — Zapewne — znam i ja te przyjemności, kosztowałem ich bez upojenia się niemi i jak widzisz, porzuciłem bez żalu...
 — Samotność nie przestrasza cię wcale?...