Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No261 part2.png

 — Czy nic nie słyszałeś? — zapytał Josona.
 — Nic a nic panie — odpowiedział młody chłopak.
 — Zatem zdawało mi się tylko — pomyślał Gaston.
 W tej samej chwili rozległ się drugi krzyk tak teraz wyraźny i tak pełen rozpaczy, że wszelka wątpliwość znikła...
 Jakaś istota ludzka widocznie nieopodal od nich, znajdowała się w niebezpieczeństwie i błagała ratunku od Boga i ludzi...
 — Opuść żagiel! — zakomenderował Gaston.
 Joson wytrzeszczył oczy, ale nie ruszył się z miejsca.
 — Nie rozumiesz? — zawołał groźnie margrabia.
 — Owszem rozumiem panie.
 — No więc na co czekasz?
 — Nie mamy wioseł, gdy więc opuścimy żagiel, narazimy się na śmierć niechybną!
 — Mniejsza o to!... Spiesz się, albo ja sam zrobię co trzeba.
 I podniósł się z siedzenia.
 Joson wyprzedził swego pana, ale z widoczną niechęcią wypełnił rozkaz.
 Ściągnięty żagiel upadł na pokład.
 Zaraz też szalupa zwolniła biegu a