Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No261 part4.png

której i nie wykręcą się z pewnością. Biedna panienka! to doprawdy wielka szkoda, ginąć tak marnie takiej młodej i ładnej jak ona.
 — Nie bój się, nie zginie! — zawołał Gaston.
 — Chyba że umie pływać jak ryba, bo innego dla niej ratunku nie widzę...
 Gaston przerwał marynarzowi.
 — Nie, my ją ocalimy!
 — A to jakim znowu sposobem wielki Boże? — zapytał Joson ździwiony.
 — Zaraz to zobaczysz chłopczyku.
 — Czółno tonące znajduje się poza nami... wiatr i wzburzone morze oddalają nas od niego. Nigdy, nigdy nie potrafimy tam na czas dopłynąć... jeżeli w dodatku sami pierwsi nie utoniemy.
 — Rozepnij żagiel! — zawołał margrabia, poczem usiadł zaraz na ławeczce i ster w ręce pochwycił.
 Joson zrobił co mu rozkazano.
 W tej chwili silny prąd uderzył w rozpięte na nowo płótno z taką siłą, że zatrzeszczało a statek przechylił się tak, iż przez parę sekund zdawało się że zniknie pod wodą zupełnie.
 Uniósł się jednakże, dzięki swojej