Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No264b part7.png

 — Najprzód możemy mieć własne dzieci...
 — No to co? — nie przestanę dla tego kochać mojej sierotki... będzie siostrzyczką dla naszych...
 — Zgadzam się... ale cóż nas zapewni, że to dziecko rodziców występnych nie odziedziczyło ich przewrotnej natury?...
 — Ależ mój Gastonie, czyż nie wykwitają najpiękniejsze kwiaty z błota, co pokrywa ich korzenie? Zresztą łagodnością i staranną opieką, złe instynkta można naprawić!... Mój mężusiu — mój Gastonie, pozwól mi dokończyć rozpoczętego dzieła. — Uratowałam życie temu dziecku, bo wszakże sam doktór to przyznał, pozwól mi uratować mu duszę.
 — Czy żądasz tego koniecznie?
 — Błagam cię o to.
 — Niechże zatem kochana Blanko, spełni się wola twoja.
 — Pozwalasz?... — wykrzyknęła młoda kobieta z radością.
 — Zgadzam się najzupełniej.
 — Ah! jakiś ty dobry, jakże cię kocham za to! — szeptała margrabina, otaczając szyję męża swemi rączkami.
 Zaraz potem zbliżyła się żywo do