Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No266 part5.png

 — Matka rozłącza się nieraz z córką, a Joasia nie jest przecie twoją córką.
 — Kocham ją jak własne dziecko.
 — To też z wielką przyjemnością będziesz powracać do niej.
 — Ale cóż się z nią stanie podczas naszej nieobecności?...
 — Umieścimy ją na jakim pensyonacie dla dokończenia edukacyi...
 — A czy nie może zostać tutaj pod opieką twojej matki?...
 — Moja matka jest w tym wieku, że trudne ją obarczać podobnemi obowiązkami — a zresztą Joasia nudziłaby się tu sama jedna.
 — Zrób więc jak uważasz, drogi Gastonie.
 Zaraz nazajutrz Blanka i Gaston porozumieli się z przełożoną jednego z pierwszorzędny pensyonatów paryzkich, a w tydzień potem, szczere łzy młodej kobiety, pomieszały się z udanemi łzami jej córki przybranej.
 W kilka dni potem kareta pocztowa unosiła daleko od Paryża Gastona i Blankę.
 Gastona był promieniejący.
 Blanka miała uśmiech na twarzy, ale smutek w sercu.

---