Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No271 part3.png

 W małym saloniku zastał służącego napełniającego świeżemi kwiatami wazony z japońskiej porcelany.
 — Czy widziałeś już dzisiaj pannę Joannę?... — zapytał.
 — Widziałem, panienka jest już od godziny przeszło w ogrodzie.
 Gaston wyszedł.
 A był to jeden z tych prześlicznych ciepłych poranków wiosennych, w których słońce zdaje się uśmiechać rozkosznie do ziemi, jakby wynagradzając jej to, co wycierpiała od zimy.
 Zieleniejąca trawka, liście jak szmaragdy od promieni słońca błyszczące, owady brzęczące w kląbach, śpiew ptasząt i zapach kwiatów — wszystko wskazywało odradzającą się naturę.
 Park Folie-Normand zdawał się być prawdziwym Edenem.
 Gaston przechodził kręte ścieżki poszukując wychowanki.
 Szedł wolno, oddychał całą piersią, co chwila się zatrzymywał i wsłuchiwał w śpiew słowika.
 Ogród był obszerny, a miejscami tak gęsty jak las prawdziwy.
 Margrabia długo nie mógł napotkać młodej dziewczyny. Nakoniec spostrzegł ją pomiędzy drzewami. Siedziała pod starym dębem na ławeczce z murawy, tyłem do Gastona.