Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No272 part14.png

tę miłość świętokradzką. — Do Blanki należy życie twoje... przy Blance jest twoje szczęście...
 Ale Gaston nie słuchał dobrego głosu anioła... duma coraz bardziej go upajała i oślepiała.
 Nic nie widział nie słyszał, tylko tę czarującą syrenę, kleczącą u nóg jego, zapłakaną i złamaną.
 Poczuł nareszcie, że jest zwyciężonym.
 Zapomniał na chwilę o przeszłości... zapomniał o Blance, którą przed godziną kochał samą jednę tylko.
 Teraz zdawało mu się, że kocha po raz pierwszy.
 — Joanno, Joasiu kochana — wołał — błagam cię, uspokój się i powstań...
 Młoda dziewczyna nie poruszyła się i pozostała w pociągającej postawie pokutującej Magdaleny.
 Gaston pochylił się ku niej i podniósł...
 Poczuł jak delikatne ciałko drżało przy jego dotknięciu.
 — Joanno — mówił Gaston wzruszony — ty nie odjedziesz?... ty nawet żartem nie wspomnisz o tem więcej?..
 — Teraz kiedy wiesz już o wszystkiem, czyż mogę pozostać tutaj?
 — Ja tego chcę koniecznie.
 — Dla czego mnie zatrzymujesz?...