Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No272 part6.png

byś się wstydzić swojej miłości? swojego wyboru?...
 — Niestety! serce moje nie wybierało!... Fatalność jakaś to wszystko zrządziła... Nie wiedziałam jeszcze co to miłość! a już nie należałam do siebie! Wstydzić się tego którego kocham!... wstydzić się tego tak pięknego, tak szlachetnego, tak dumnego człowieka! — wstydzić się swojego bóztwa?... O! Gastonie, umrę może z tej miłości, ale się jej nigdy nie zawstydzę!...
 — A ten człowiek czy kocha cię! także...
 — Nie wie wcale o tem, że go tak kocham i nie powinien dowiedzieć się o tem nigdy.
 — Dla czegoż nie ma się dowiedzieć o tem?...
 — Bo któżby ośmielił mu się powiedzieć?
 — Ja mu to powiem.
 — Gastonie, przerażę cię!
 — Ty Joanno!
 — Tak... tak!... Dowiedz się że moja miłość jest zbrodnią! wiedz że przepaść nieprzebyta oddziela mnie od niego...
 — Joanno! przestraszasz mnie w samej rzeczy...
 — On nie może do mnie należeć —